.

Άρθρο για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

της Κυριακή Μουττωτού - Διούφα

Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου, θεσπίστηκε το 1972 στη Στοκχόλμη, από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με στόχο να υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι η ανάπτυξη είναι άμεσα συνδεδεμένη με το περιβάλλον.
Το σύνθημα της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος για το 2010 είναι «Πολλά είδη. Ένας Πλανήτης. Ένα μέλλον». Αποτελεί μία επείγουσα έκκληση για τη διατήρηση της πολυμορφίας της ζωής.
«Βιοποικιλότητα» είναι η ποικιλία ζωής στον πλανήτη μας. Άγνωστος είναι ο ακριβής αριθμός των ειδών που υπάρχουν στον πλανήτη μας, γνωστός όμως ο αριθμός που κάθε μέρα εξαφανίζονται. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μεταξύ 150 και 200 είδη ζωής εξαφανίζονται κάθε 24 ώρες ενώ περίπου 17.291 είδη είναι γνωστό ότι απειλούνται με εξαφάνιση. Στην Ευρώπη, 1000 περίπου είδη φυτών και άνω των 150 ειδών πτηνών απειλούνται σοβαρά ή τελούν υπό εξαφάνιση. Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή, η κοινοτική νομοθεσία θέσπισε σειρά διατάξεων για την προστασία της άγριας ζωής και δημοσίευσε σχέδια δράσης, υπέρ της βιοποικιλότητας στους τομείς των φυσικών πόρων, της γεωργίας, της αλιείας, της αναπτυξιακής βοήθειας και της οικονομικής συνεργασίας.
Πάντοτε υπήρχαν περίοδοι εξαφάνισης των ειδών στην ιστορία του πλανήτη, αλλά αυτή η περίοδος που βιώνουμε είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων 65 εκατομμυρίων ετών.
Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να γίνει μια από τις μεγαλύτερες απειλές της βιοποικιλότητας. Η καταστροφή των φυσικών οικοσυστημάτων από τον άνθρωπο έχει σαν συνέπεια την μείωση της βιοποικιλότητας, το δε κόστος που επωμίζεται η κοινωνία είναι πολύ υψηλό.
«Η οικονομική κρίση που μαστίζει ολόκληρο τον πλανήτη προειδοποιεί ότι ο κόσμος χρειάζεται δραστικές αλλαγές, ώστε να βελτιωθούν τα παλιά σχέδια ανάπτυξης και να γίνει μια μετάβαση σε μια εποχή πιο πράσινη, που θα συνεισφέρει στην οικονομική ανάκαμψη», δήλωσε ο γραμματέας του ΟΗΕ Ban Ki-moon.
Η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός έχουν άμεσες επιπτώσεις στους πολίτες, αλλά και στο περιβάλλον στο οποίο ζουν, καθώς η κοινωνική περιθωριοποίηση και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος αποτελούν αλληλοτροφοδοτούμενο σχήμα.

Χρειάζεται μια νέα αντίληψη της πολιτικής, στο πλαίσιο της οποίας θα ενεργούν οι επιμέρους πολιτικές για το περιβάλλον, την οικονομία και την κοινωνία.
Η δράση θα πρέπει να αφορά όλα τα επίπεδα και σε αυτή θα πρέπει να πρωτοστατούν ο δημόσιος τομέας και οι θεσμοί, ενώ οι πολίτες και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να συμβάλουν στη σταδιακή αλλαγή των προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης.

0 σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοσίευση σχολίου