Σκουρλέτης: Ακυρώνονται οι μνημονιακοί νόμοι για ΑΔΜΗΕ και «Μικρή ΔΕΗ» - τέλος για τη "Μικρή ΔΕΗ"

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πάνος Σκουρλέτης, σε συνέντευξή του στον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο» και στον δημοσιογράφο Κώστα Αρβανίτη, ανέφερε μεταξύ άλλων:

Ακυρώνονται οι μνημονιακοί νόμοι για ΑΔΜΗΕ και «Μικρή ΔΕΗ»


«Στις χθεσινές συζητήσεις ουσιαστικά «κλείδωσε» ο οδικός χάρτης, ο οποίος ξεκινά με την ακύρωση δύο σημαντικών μνημονιακών νόμων και συνεχίζει με την εφαρμογή του εναλλακτικού σχεδίου που είχαμε καταθέσει από τον Δεκέμβριο, ενώ, χθες, ουσιαστικά συμφωνήσαμε και τα επόμενα βήματα του χρονοδιαγράμματος».

Υπό δημόσιο έλεγχο ο ΑΔΜΗΕ

«Πιο αναλυτικά, για τον ΑΔΜΗΕ, δηλαδή το δίκτυο υψηλής τάσης, συμφωνήσαμε ότι στο πλαίσιο του διαχωρισμού του ΑΔΜΗΕ από την ΔΕΗ -μία κατεύθυνση που ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και είναι ανεξάρτητη από την συμφωνία- παραμένει το 51% στον ιδιοκτησιακό έλεγχο και στον έλεγχο διαχείρισης εκ μέρους του Δημοσίου, ενώ το υπόλοιπο κατά ένα μέρος θα δοθεί σε έναν αντίστοιχο - ευρωπαϊκό μάλλον - διαχειριστή γύρω στο 20% και το υπόλοιπο θα δοθεί μέσω χρηματιστηρίου. Αυτό ταυτόχρονα θα σηματοδοτήσει και την ακύρωση του παλαιότερου νόμου που είχε ψηφιστεί και είχαν γίνει και απόπειρες να προχωρήσει και προέβλεπε ότι κατά 66% ιδιωτικοποιείται ο ΑΔΜΗΕ. Ήταν νόμος των μνημονιακών κυβερνήσεων. Το πρώτο βήμα λοιπόν που θα γίνει μέσα στον Μάιο θα είναι η ακύρωση αυτού του νόμου και σιγά σιγά θα αρχίσει να υλοποιείται το υπόλοιπο σχέδιο».

Τέλος για τη «Μικρή ΔΕΗ»

«Το δεύτερο σημαντικό ζήτημα που σχετίζεται με την υπόθεση της μικρής ΔΕΗ είναι το εξής: Θα έχετε ακούσει για τα ΝΟΜΕ. Τα ΝΟΜΕ είναι δημοπρασίες ηλεκτρικού ρεύματος που θα τις κάνει η ΔΕΗ προς προμηθευτές, οι οποίοι θα έρχονται και θα το πουλάνε σε εμάς, καταναλωτές ή επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς.

…Πώς έλεγαν ότι θα το κάνουν αυτό παλιά; Έλεγαν πως θα το κάνουν αποσπώντας το 30% της ΔΕΗ και της γενικής παραγωγής της και θα το πουλάγανε πάση θυσία σε κάποιους ιδιώτες, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας νέος ιδιώτης ανταγωνιστής. Με αυτό που επιλέχθηκε τώρα, λέμε ότι η μετάβαση σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον πρέπει γίνει με έναν ήπιο βηματισμό, μέσα από αυτή τη διαδικασία των δημοπρασιών για ένα διάστημα. Δεν είναι μόνιμος αυτός ο μηχανισμός. Μέχρι να δημιουργηθούν μικρότεροι ανταγωνιστές στη διάθεση του ρεύματος. Το σχέδιο των ΝΟΜΕ προβλέπει ότι θα καταργηθεί ως πρώτο βήμα ο νόμος για τη «Μικρή ΔΕΗ» που ίσχυε μέχρι τώρα. Νομίζω ότι είναι μια πολύ σημαντική επιτυχία στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης.

Το καλοκαίρι τι είχαμε κατορθώσει; Είχαμε πει ότι διαζευκτικά θα καταθέσουμε ένα εναλλακτικό σχέδιο για τον ΑΔΜΗΕ ή αλλιώς θα επανέλθουμε στο παλιό της ιδιωτικοποίησης. Ακυρώσαμε το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης και συγκεκριμενοποιήσαμε το εναλλακτικό σχέδιο. Το ίδιο και για την «Μικρή ΔΕΗ».

Τα κέρδη της συμφωνίας

«Είναι θέμα στρατηγικής και ιδεολογικής αντίληψης να διασφαλίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας των δικτύων, των βασικών υποδομών της χώρας και σε αυτό αναφέρομαι στην περίπτωση του ΑΔΜΗΕ. Στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών τα δίκτυα είναι κάτω από Δημόσιο έλεγχο. Άρα, αν δεν κάνω λάθος, εκτός από την Ισπανία, θα ήταν και η Ελλάδα στην οποία θα προσπαθούσαν να περάσουν στον ιδιωτικό τομέα τα δημόσια δίκτυα. Ουσιαστικά τα δίκτυα είναι και ένα μονοπώλιο, ένας τα κατέχει, δεν υπάρχει δηλαδή η έννοια της απελευθερωμένης αγοράς. Είναι μία η υποδομή, ένα φυσικό μονοπώλιο που θα πρέπει λογικά να διαχωρίζεται από τους παραγωγούς ενέργειας για να μπορεί να λειτουργεί με έναν αντικειμενικό τρόπο στο πλαίσιο μιας απελευθερωμένης αγοράς».

Για τη συνολική διαπραγμάτευση
«Δεν θα διακινδύνευα μια εκτίμηση βιαστική. Θα μου πείτε, βιαστική είναι μετά από τόσους μήνες και σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο; Μπορεί και να είναι, διότι ενώ έχουμε καλύψει μεγάλο έδαφος η συζήτηση που έχει αρχίσει τα τελευταία εικοσιτετράωρα, έχει βάλει κι άλλα ζητήματα στο τραπέζι. Φαίνεται ότι το σημείο ισορροπίας στις πιο – εκ των πραγμάτων – ακραίες φωνές στην όλη διαπραγμάτευση, δηλαδή το ΔΝΤ και η μεριά του Σόιμπλε, βρίσκουν κοινό τόπο στα επιπλέον μέτρα μέσα από μία περίεργη λογική. Δηλαδή, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρωτογενώς ζητάει απομείωση του χρέους πράγμα που θα σήμαινε και λιγότερα μέτρα, οι Γερμανοί δεν το δέχονται, αλλά θέλουν το ΔΝΤ, άρα για να παραμείνει το ΔΝΤ συμφωνούν και οι δύο σε περισσότερα μέτρα…»

Για τα πρόσθετα μέτρα

«Δεν έχει ανοίξει η συζήτηση, τουλάχιστον χθες και προχθές, για νέο πακέτο μέτρων, είναι κάτι διάχυτο στην ατμόσφαιρα, ενδεχομένως να τεθεί στο Eurogroup. Στις συζητήσεις που γίνονται αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον μέχρι και χθες που γνωρίζω εγώ, δεν έχει τεθεί τέτοιο θέμα. Ας μη βιαστούμε. Αν πούμε ότι κινούμαστε στο πλαίσιο της συμφωνίας του προηγούμενου Αυγούστου, ναι, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να κλείσει η υπόθεση σύντομα, στο πλαίσιο του γνωστού χρονοδιαγράμματος. Εάν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις από μεριάς των δανειστών, με πολιτικά κυρίως κίνητρα, τότε αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η υπόθεση δεν θα κλείσει».

Οι διαφορές στη διαπραγμάτευση μεταξύ Ιουλίου 2015 και Απριλίου 2016

«Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ μεγάλες οι διαφορές. Πέρυσι δοκιμάζαμε τις δυνάμεις μας, αντιληφθήκαμε τι σημαίνουν οι άκαμπτοι συσχετισμοί που είχαμε απέναντί μας και υποστήκαμε το αποτέλεσμα αυτών των συσχετισμών που οδήγησαν στον συμβιβασμό του προηγούμενου Αυγούστου. Μεσολάβησαν οι εκλογές, καταθέσαμε τις απόψεις μας για το πώς θα πρέπει να κινηθούμε από εδώ και πέρα, λέγοντας ότι αυτή η συμφωνία προέκυψε όπως προέκυψε, αυτό είναι το σχέδιό μας για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τους όρους απεμπλοκής από τις πολιτικές λιτότητας, ψηφίστε. Πήραμε μια δεύτερη εντολή. Αυτούς τους μήνες κερδίσαμε πράγματα. Αποσαφηνίσαμε τα ερωτήματα που υπήρχαν. Έχουμε δημιουργήσει όλους τους όρους, πιστεύω, ώστε στο επίπεδο της οικονομίας μέσα στο έτος και από τη στιγμή που θα κλείσει η διαπραγμάτευση να γίνουν ορατά τα σημάδια της ανάκαμψης και ενός άλλου, πλέον, δρόμου για την ίδια την οικονομία. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη διαφορά είναι το μη αρραγές μέτωπο απέναντί μας. Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις εκ μέρους των δανειστών, υπάρχουν δηλώσεις οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τάσσονται στο πλευρό της ελληνικής κυβέρνησης, δεν ταυτίζονται, αλλά είναι «από εδώ», και έχει ανοίξει μία συζήτηση η οποία είναι αρκετά- όχι απλώς – ενδιαφέρουσα, αλλά ζωτικής σημασίας για το ίδιο το μέλλον της Ευρώπης. Είναι, λοιπόν, δύο διαφορετικές καταστάσεις».


Οι προοπτικές και το σύνθημα για την «ελπίδα»

«Μπορεί η σκληρή πραγματικότητα στο εσωτερικό της χώρας να επιδρά ψυχολογικά σε ένα μέρος της κοινωνίας που έδωσε αυτή την μάχη για την μεγάλη ανατροπή που υπήρξε στο κυβερνητικό πεδίο τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο, αλλά ο σπόρος της ανατροπής δουλεύει σε όλη την Ευρώπη. Το βλέπει κανείς ακόμη και στο επίπεδο των κυβερνήσεων αν δει την περίπτωση της Πορτογαλίας και το ρευστό, αλλά σαφώς πιο θετικό σκηνικό, που υπάρχει στην Ισπανία. Θα έλεγε κανείς ότι από καλύτερες θέσεις για τον κόσμο της εργασίας και για την Αριστερά, ένα χρόνο και κάποιους μήνες μετά από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, οι ευρωπαϊκοί λαοί αντιμετωπίζουν το μέλλον τους. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, που υπάρχουν και αντιφατικά φαινόμενα, που κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση και σχετίζονται με την άνοδο της ακροδεξιάς. Τα διλήμματα, αντιλαμβάνεστε, είναι πάρα πολύ σημαντικά και δεν μπορούμε να τα αφήσουμε να επιλυθούν από μόνα τους».