Μεταρρύθμιση τώρα!!! Για τη Νέα Ελλάδα που χρειαζόμαστε [του Γιάννη Στρατάκη*]

Αξιοπιστία του κράτους; Αξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού;

Δεν υπήρξε ποτέ!

Θεωρούνταν αυτό  που ξέραμε μέχρι τώρα ως μία κατάσταση μόνιμη και διασφαλισμένη.

Η λειτουργία των θεσμών του κράτους, συνήθεια και εθισμός τυχαίας εξέλιξης.
Ποτέ δεν απασχόλησε κανέναν με σχέδιο και υπευθυνότητα ,πολίτες και κυρίως πολιτικούς, αφού υπερκαλύπτονταν από ένα πελατειακό-ρουσφετολογικό σύστημα που βόλευε όλους. Τώρα το στοιχείο αυτό εκλείπει λόγω της αδυναμίας ικανοποίησης των προσωπικών εξυπηρετήσεων. Αυτή η κατάσταση βόλευε πολιτικούς και την πλειοψηφία των πολιτών μέσα από μία αμφίδρομη σχέση ιδιοτελών συμφερόντων. Όποιος δεν ακολουθούσε  και δεν ακολουθεί ακόμη και σήμερα την συνταγή αυτή έβγαινε  και βγαίνει εκτός συστήματος. 

Φτάσαμε στο σημερινό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Ο πολιτικός πλέον δεν έχει τίποτα να ‘’πουλήσει’’ στο ψηφοφόρο (θέσεις εργασίας, πιστώσεις στην εκλογική του περιφέρεια, κλπ.). Έχουμε μπροστά μας γυμνή την αλήθεια. Το σύστημα όπως το γνωρίζαμε έχει πλέον καταρρεύσει:

-          Αδυναμία προσωπικών εξυπηρετήσεων.

-          Ο ‘’ακηδεμόνευτος’’ συνδικαλισμός έχει εκπέσει.

-          Οι θεσμοί έχουν εκπέσει και αμφισβητούνται έντονα πλέον (δημόσια διοίκηση, δικαστική εξουσία, , κάθε μορφή συλλογικής δράσης).

Είναι ευκαιρία να δώσουμε νέο περιεχόμενο στους θεσμούς και κυρίως στο πολιτικό μας περιβάλλον. Είναι αναγκαίος όρος πολιτικής συμβίωσης ο πολίτης να νιώσει εμπιστοσύνη για το Κράτος και για τους Πολιτικούς, που άλλωστε, έχουν την κύρια ευθύνη γ’ιαυτό που βιώνουμε. Εμπιστοσύνη που θεμελιώνεται με σχέσεις ελέγχου και αξιολόγησης της πολιτικής ηγεσίας και όχι σχέσεις που προκύπτουν από την ισοπέδωση και τον εξισωτισμό ,την τυχαία εξέλιξη ή την τυφλή πίστη σε έναν αρχηγό και ένα περιβάλλον που είχε και έχει τη δύναμη να επιβάλλει τους δικούς του όρους χωρίς δεσμευτικούς κανόνες και αρχές.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τους όρους του παρελθόντος. Χρειάζονται θυσίες και ιδιαίτερα των μέχρι σήμερα πρωταγωνιστών. Δεν υπάρχει δυνατότητα και μηχανισμός για ξεδιάλεγμα των ακέραιων και των διεφθαρμένων.

Είτε θα γίνει με τη σύμπραξη των σημερινών πρωταγωνιστών, που πρέπει να αυτοπροτείνουν και την πολιτική διαδικασία που θα δρομολογεί την σύνθεση του υγιούς παλιού με το καινούργιο, με κανόνες που θα διασφαλίζουν την αξιοκρατική και ισότιμη συμμετοχή του πολιτικού προσωπικού, είτε θα γίνει χωρίς τη σύμπραξη αυτών μέσω της φυσικής εξέλιξης, που δυστυχώς όμως απαιτεί χρόνο.

 Δεν αποκλείεται «μαζί με τα ξερά να καούν και  χλωρά». Ο σχεδιασμός όμως δεν μπορεί να ξεκινά από τα πρόσωπα και την προσωπική τους επιβίωση αλλά από την ανάγκη νέων θεσμικών λειτουργιών, μέσα από τις οποίες θα προκύψει μία νέα πολιτική τάξη. Με τη νέα αυτή πολιτική τάξη θα πρέπει να συμπράξουν και οι παλιοί, να διοχετεύσουν την εμπειρία τους και να προλειάνουν το έδαφος για το επερχόμενο καινούργιο.

Η προσπάθεια αυτή δεν  μπορεί να αφορά φυσικά στην ανασύνταξη και στον εξωραϊσμό υφιστάμενων πολιτικών σχηματισμών ,αλλά  την  δημιουργία ενός νέου προοδευτικού πολιτικού φορέα ικανού να απαντήσει στις σύγχρονες απαιτήσεις της Πατρίδας μας.

Τα παλιά σχήματα είναι δέσμια και όμηροι του πολιτικού προσωπικού τους που το αίσθημα αυτοσυντήρησής τους δεν επιτρέπει μελλοντικούς σχεδιασμούς χωρίς την δική τους υποχρεωτική παρουσία αν και λίγο ή πολύ χρεώνονται την μέχρι τώρα πολιτική διαχείριση που μας οδήγησε ως εδώ.

Στην πιο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, αμέσως μετά τη λήξη του μεγάλου πολέμου και την απελευθέρωση του 1945 μέχρι το 1955, 25 κυβερνήσεις άλλαξαν. Παρόμοια κατάσταση από τη γέννηση του Ελληνικού κράτους. Μια Ελλάδα των δανείων, των βοηθειών και της υποτιθέμενης ανεξάρτητης πορείας, αφού πάντα οι βοηθούντες κανόνιζαν τις πολιτικές εξελίξεις. Λίγα φωτεινά διαλείμματα μεγάλων ανδρών που δεν ήταν ικανά παρά να δώσουν μεγάλες ιστορικές επιτυχίες χωρίς ανάλογη συνέχεια. Και αυτές μετρημένες στα δάχτυλα.

Χρειαζόμαστε πραγματική επανίδρυση του Κράτους.

Αυτό συνεπάγεται την υιοθέτηση ενός υγιούς πολιτικού περιβάλλοντος με ικανό πολιτικό προσωπικό το οποίο θα ανανεώνεται μέσα από υποχρεωτικούς κανόνες, από κομματικούς οργανισμούς που η λειτουργία τους θα κατοχυρώνεται μέσα από συνταγματικές ρυθμίσεις και Νόμους. Αίσθημα αξιοκρατίας, ισονομίας, αναλογικών υποχρεώσεων των πολιτών, έννομων σχέσεων και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

Για να γίνει αυτό χρειάζονται:

-          Σταθερές κυβερνητικές θητείες και κατά προέκταση καλλιέργεια  πολιτικής ωριμότητας.

-          Περιορισμένες θητείες σε όλο το πολιτικό προσωπικό και τις θεσμικές θέσεις (βουλευτές, περιφερειάρχες, δημάρχους, ηγεσίες συνδικάτων, κρατικών διορισμένων λειτουργών δημόσιας αξιολογούμενης συνεχώς διοίκησης κλπ).

-          Διαχωρισμός νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας.

-          Συνταγματικά καθορισμένους κανόνες ανάδειξης κομμάτων και εσωτερικής τους λειτουργίας με αυστηρούς όρους διαχείρισης χρημάτων.

-          Μείωση βουλευτών με αναδιοργάνωση εκλογικών περιφερειών.

-          Κατάργηση προνομίων και ασυλιών του πολιτικού προσωπικού (παραγραφές, ειδικά καθεστώτα κλπ).

-          Καθολική διαφάνεια στη διαχείριση του δημοσίου χρέους.

-          Δίκαιο αναλογικό φορολογικό σύστημα.

-          Σύγχρονους μηχανισμούς φοροείσπραξης, ελέγχων και εξασφάλισης της αξιοκρατικής και αδιάβλητης λειτουργίας των θεσμών.

-          Το κυριότερο, ΣΥΓΧΡΟΝΗ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ Δημόσια Διοίκηση, προϋπόθεση για την επανίδρυση του Κράτους καθώς και ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ της Δικαστικής Εξουσίας.

Αφού γίνουν όλα τα παραπάνω (και όσα άλλα είναι απαραίτητα στο πνεύμα αυτό) με πρώτη συγκολλητική ύλη το ιδεολογικό μας στίγμα  θα μείνει καιρός και για τις μετέπειτα ιδεολογικές μας εξειδικεύσεις και  αναζητήσεις !!!

*π.Νομάρχης Φλώρινας (2003-2006),
 μέλος Δ.Σ Ε.Ν.Α.Ε (2003-2010) ,
 υπ. βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ 1993 ,2009.