Τα “προαπαιτούμενα” της ενέργειας που δεν επηρεάζονται από τα ελληνικά πολιτικά σενάρια

Υπάρχουν κάποια θέματα τα οποία πραγματικά καθορίζονται από το ποιο κόμμα θα είναι αύριο κυβέρνηση, όπως για παράδειγμα η αποκρατικοποίηση του ΑΔΜΗΕ.

Υπάρχουν όμως κι άλλα, που παρά τους “μύθους” που συστηματικά καλλιεργούνται τα τελευταία χρόνια, στην πραγματικότητα αποτελούν συστατικά στοιχεία της ίδιας της συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ, και συνεπώς ανεξάρτητα από τη ρητορική που κάθε κόμμα χρησιμοποιεί, δεν μπορούν να αποτελούν παρά τον κανόνα με τον οποίο θα κινηθούν τα πράγματα στη χώρα.

Βρέξει - χιονίσει λοιπόν, και ανεξάρτητα με το αν η Βουλή εκλέξει τελικά Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή οδηγηθούμε σε εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αυριανή κυβέρνηση, υπάρχουν τρεις ενεργειακές υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στην ΕΕ: “Μικρή ΔΕΗ”, target model, και άνοιγμα της αγοράς φυσικού αερίου. Πρόκειται για τις “ηλεκτροφόρες” υποχρεώσεις της χώρας ανεξάρτητα από τα ελληνικά πολιτικά σενάρια.

Πάρτε για παράδειγμα τη “Μικρή ΔΕΗ”. Πρόκειται για τη λύση που έχει προτείνει η ελληνική κυβέρνηση στην Ε. Ένωση για το άνοιγμα της αγοράς λιγνίτη. Δεν μας επιβλήθηκε ούτε από την Κομισιόν, ούτε πολύ περισσότερο από την τρόικα, ασχέτως αν ενσωματώθηκε μετά στο μνημόνιο, όπως άλλωστε και πολλά άλλα ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί υποχρέωση της χώρας έναντι της ΕΕ, την οποία δεν μας τη “φόρεσαν”, αλλά την προτείναμε εμείς ως λύση για το άνοιγμα της αγοράς λιγνίτη. Και εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε την αοπόφαση του Ευρωδικαστηρίου, που τον περασμένο Ιούλιο αφού εξέτασε την υπόθεση σε δεύτερο βαθμό, αναίρεσε τα επιχειρήματα όπως ότι ο λιγνίτης δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της ΔΕΗ αφού και άλλοι μπορούν να τον εκμεταλλευτούν, ακυρώνοντας προηγούμενη απόφαση μετά από προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Με άλλα λόγια το άνοιγμα της αγοράς λιγνίτη, όπως και το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρισμού, δεν είναι κάτι που μπορεί να το δεχθεί ή να μη το δεχθεί μια κυβέρνηση. Είναι απαίτηση των μεγάλων πολιτικών αποφάσεων που έχουν ληφθεί σε επίπεδο ΕΕ.

Υπό αυτήν την έννοια “μπάζει” νομικά η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ (δια του βουλευτή Μεσσηνίας Θανάσση Πετράκου), ότι εφόσον γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση θα ακυρώσει το σχέδιο της Μικρής ΔΕΗ, και θα επαναφέρει τη ΔΕΗ ως ενιαία επιχείρηση στο Δημόσιο. Διότι πολύ απλά η υποχρέωση απέναντι στην Κομισιόν για το άνοιγμα της αγοράς λιγνίτη παραμένει.

Άνοιγμα αγοράς φυσικού αερίου - Target Model

Το ίδιο ισχύει και για το διαχωρισμό μιας σειράς δραστηριοτήτων από τη ΔΕΗ, τη δημιουργία του ΑΔΜΗΕ, και του ΛΑΓΗΕ, όπως επίσης το διαχωρισμό σε εταιρείες διανομής και προμήθειας στο φυσικό αέριο. Δεν πρόκειται για “καπρίτσια” της τρόικας, αλλά για το τρόπο που λειτουργεί η αγορά ενέργειας στην Ε.Ε.

“Η δημιουργία περιφερειακών μονοπωλίων και η άρνηση σε όλους σχεδόν τους καταναλωτές φυσικού αερίου του δικαιώματος να επιλέγουν τους προμηθευτές τους ίσως να ήταν η ορθή επιλογή όταν η ελληνική αγορά ήταν αναδυόμενη, αλλά επρόκειτο πάντα για προσωρινό μέτρο”, είχε πει παλαιότερα ο πρώην Επίτροπος Ενέργειας Γ. Έτινγκερ.

Έκτοτε όμως η αγορά έχει αναπτυχθεί και η κατάργηση του μονοπωλίου στον τομέα προμήθειας που προωθείται μέσω του νομοσχεδίου για το φυσικό αέριο είναι σε συμμόρφωση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, άσχετα με το αν έχει συμπεριληφθεί στα 19 συνολικά προαπαιτούμενα για το πέρασμα της Ελλάδας στην ενισχυμένη προληπτική γραμμή πίστωσης.

Τελευταίο και εξίσου χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προωθούμενη ενιαία αγορά μέσω του Target Model. Πρόκειται για τηνΟδηγία 2009/72/ΕΚ (Target Model) μέσω της οποίας επιχειρείται η ενοποίηση της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το 2015. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ έχουν ενοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τις αγορές τους και έχουν δημιουργήσει χρηματιστήρια ενέργειας μέσω των οποίων διεξάγονται διασυνοριακές συν­αλλαγές.

Σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ, “η υιοθέτηση του  Target Model στοχεύει στην πλήρη εμπορευματοποίηση του κλάδου ηλεκτρικής ενέργειας και την παράδοσή της στα χέρια πολυεθνικών ευρωπαϊκών ομίλων”, καθώς επίσης σε “προσπάθεια μετακύλισης του κόστους ενέργειας, από τις χώρες του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. στις χώρες της περιφέρειας και του Νότου”.

Η τοποθέτηση αυτή ωστόσο αγνοεί ή κάνει ότι αγνοεί πως πρόκειται καθαρά για μια ακόμη ευρωπαϊκή Οδηγία, και άρα πρέπει να ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο.

Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Ότι η ενσωμάτωση ευρωπαϊκών οδηγιών και η εφαρμογή αποφάσεων του Ευρωδικαστηρίου υπερβαίνουν κατά πολύ τα όποια ελληνικά πολιτικά σενάρια. Αργά ή γρήγορα η χώρα θα υποχρεωθεί να τις εφαρμόσει αφού πολύ απλά η μη εφαρμογή τους δεν εξαρτάται από αυτήν...

Πηγη: energypress.gr