Δεκαπέντε «ηλεκτρικά» ερωτήματα για την κυβέρνηση, τους δανειστές και τη διοίκηση της ΔΕΗ

Το ζήτημα της πώλησης λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ εξελίσσεται σε μεγάλο πονοκέφαλο για το Μαξίμου. Το τελεσίγραφο των δανειστών, οι διαφορετικές γραμμές που συγκρούονται μέσα στην κυβέρνηση, το βαρύ κλίμα για τον ΣΥΡΙΖΑ σε Δυτική Μακεδονία και Αρκαδία, αλλά και η απειλή της ΓΕΝΟΠ ότι θα κατεβάσει τους διακόπτες, δημιουργούν ένα μείζον πολιτικό ζήτημα που απαιτεί εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς από τον πρωθυπουργό.


Όσο όμως κορυφώνεται η αναταραχή για τη ΔΕΗ, τόσο πληθαίνουν τα ερωτήματα για την πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση στο τομέα της Ενέργειας, τη στάση των δανειστών, καθώς και για τις επιλογές της διοίκησης της ΔΕΗ. Προσπαθήσαμε να καταγράψουμε τα 15 πιο σημαντικά:

1. Επί υπουργίας Σκουρλέτη επιλέχτηκαν οι δημοπρασίες ρεύματος ΝΟΜΕ ως το όχημα για τη μείωση του μεριδίου αγοράς της ΔΕΗ, όπως επιτάσσουν η Ευρωπαϊκή Οδηγία και το Μνημόνιο. Πόσο είχε μελετήσει η κυβέρνηση τα ΝΟΜΕ που έχουν εφαρμοστεί μόνο στη Γαλλία και μόνο για τη φτηνή ηλεκτρική ενέργεια που προέρχεται από τα πυρηνικά εργοστάσια;

2. Από τη στιγμή που επιλέχτηκαν τα ΝΟΜΕ, γιατί δεν υποστηρίχτηκαν από το σύνολο της κυβέρνησης, αλλά πρωτοκλασάτα στελέχη της κράτησαν αποστάσεις; Γιατί δόθηκε η εντύπωση ότι πρόκειται για προσωπικό project του κ. Σκουρλέτη και όχι κεντρική κυβερνητική επιλογή;

3. Ήταν τελικά βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης η αποτροπή της πώλησης παγίων της ΔΕΗ; Αν δεν ήταν, γιατί έλεγαν άλλα τα κυβερνητικά στελέχη;

4. Γιατί επιτράπηκε στη (διορισμένη από την κυβέρνηση) διοίκηση της ΔΕΗ να πολεμήσει τα ΝΟΜΕ, φτάνοντας μάλιστα στο πρωτοφανές σημείο να προσφύγει στο ΣτΕ εναντίον του υπουργείου Ενέργειας; Πώς θα μπορούσε μια, έτσι κι αλλιώς, οριακή επιλογή να λειτουργήσει χωρίς τη στενή συνεργασία κυβέρνησης-ΔΕΗ; Αν πάλι η ΔΕΗ δεν μπορούσε εξαρχής να εφαρμόσει τα ΝΟΜΕ γιατί αυτά επελέγησαν από την κυβέρνηση;

5. Γιατί η κυβέρνηση διαπραγματευόταν με τους δανειστές χωρίς τη ΔΕΗ για ενέργειες που έπρεπε να κάνει η ΔΕΗ;

6. Γιατί η διοίκηση της ΔΕΗ άσκησε επιθετική εμπορική απειλή και διαχειρίστηκε την «οριακή τιμή συστήματος» με τέτοιον τρόπο που δεν άφηνε χώρο στον ανταγωνισμό, ενώ είχε τη μνημονική υποχρέωση της μείωσης του μεριδίου αγοράς επί ποινή πώλησης παγίων της επιχείρησης;

7. Έχει η ΔΕΗ επιχειρηματικό σχέδιο (business plan) ώστε να ενημερώνει το βασικό μέτοχο της (ελληνικό Δημόσιο) για τα εναλλακτικά σενάρια και τις κινήσεις της τα επόμενα χρόνια;

8. Γιατί οι δανειστές δεν επιτρέπου την εκχώρηση μεριδίων της αγοράς Ενέργειας σε συμπράξεις της ΔΕΗ με ιδιώτες στις οποίες η επιχείρηση θα είναι «παθητικός μέτοχος» (49%); Γιατί αυτό που ισχύει στις άλλες χώρες της Ευρώπης δεν μπορεί να ισχύσει στην Ελλάδα;

9. Γιατί οι δανειστές θέλουν να μεταφέρουν την αξιολόγηση των ΝΟΜΕ (από την οποία θα προκύψει το αν θα πάμε στην πώληση μονάδων) τον Ιούνιο, ενώ η συμφωνία της πρώτης αξιολόγησης ήταν να γίνει τον Δεκέμβριο; Γιατί αναιρούν τα συμφωνηθέντα;

10. Γιατί οι δανειστές επέμειναν να δοθεί η δυνατότητα εξαγωγής του ρεύματος που αγοράζεται στις δημοπρασίες, κάτι που συνέβαλε στην αδυναμία των ΝΟΜΕ να μειώσουν το μερίδιο αγοράς της ΔΕΗ;

11. Τι ποσό θα εισπράξει η ΔΕΗ από την πώληση των μονάδων, όταν η αντίστοιχη πρόβλεψη για τις εισπράξεις των ΝΟΜΕ είναι 900 εκατομμύρια;

12. Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους στις υπό πώληση μονάδες;

13. Τι θα γίνει με το 17% της ΔΕΗ που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ; Θα μεταβιβαστεί σε ιδιώτες;

14. Ποια είναι η επόμενη μέρα για την ΔΕΗ μετά την πώληση των μονάδων; Θα μπορεί να σταθεί ως εταιρία; Τι θα γίνει με τις θυγατρικές της;

15. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ποιος είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός της χώρας για τα επόμενα χρόνια;

Τα ερωτήματα είναι πολλά και «ηλεκτρικά». Να δούμε αν θα υπάρξουν σαφείς και πειστικές απαντήσεις.

του Γ. Αλμπάνη απο το newpost.gr...