Ο Πόλεμος των Συμφερόντων για τα Φιλέτα της ΔΕΗ

Αναδημοσίευση: www.energia.gr

Οι ισχυρές επιχειρηματικές συμμαχίες εγχώριων παικτών με ξένους κολοσσούς, το Μνημόνιο και η προσπάθεια των Γερμανών να βάλουν κάποια στιγμή “πόδι” στην εγχώρια αγορά ενέργειας.

H επιμονή της Τρόικας και της Κομισιόν για την πώληση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ κρύβει έναν πραγματικό πόλεμο κολοσσιαίων εγχώριων και ξένων συμφερόντων, που θέλουν να μεγεθύνουν το μερίδιο του κομματιού τους στην ενεργειακή αγορά.

Το αίτημα, βεβαίως, έχει ενδυθεί υπό το μανδύα της ανάγκης απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρισμού, ωστόσο το διακύβευμα είναι πολύ πιο χειροπιαστό: οι ηλεκτροπαραγωγοί πρέπει να αποκτήσουν πρόσβαση σε φθηνότερο καύσιμο σε σχέση με το ακριβό φυσικό αέριο. Και φθηνότερη παραγωγή από τους λιγνίτες και τα νερά, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μονάδες βάση για ένα ενεργειακό σύστημα, δεν υπάρχει…

Για όσους φυσικά βλέπουν πιο μακριά, είναι προφανές – και αποδεικνύεται και από τις διατυπώσεις του Μνημονίου – ότι το να βρεθούν σε θέση ισχύος στην χώρα μας ευρωπαϊκοί ενεργειακοί όμιλοι, αποτελεί ουσιαστικά μέρος των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα μας έναντι των δανειστών της.

Οι παίκτες

Προσέξτε ποιοι βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα:

-η ιταλική Edison, σε συνεργασία με τα Ελληνικά Πετρέλαια του ομίλου Λάτση και του ελληνικού Δημοσίου καθώς και με τον Άκτωρα του ομίλου Μπόμπολα. Ο ίδιος ο επικεφαλής της Edison κ. Ουμπέρτο Κουαντρίνο έχει δηλώσει πως ενδιαφέρεται η αρχαιότερη εταιρεία ηλεκτρισμού για την αγορά λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, από τη στιγμή που, με δεδομένη την πτώση της ζήτησης ηλεκτρισμού, η μονάδα φυσικού αερίου της Θεσσαλονίκης μπαίνει μέσα. Και, προφανώς, θα μπαίνει μέσα και η Θίσβη που λειτουργεί ήδη δοκιμαστικά.

-ο γαλλικός κολοσσός Gaz de France Suez, ένας από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς ομίλους στον κόσμο, ο οποίος συμμετέχει κατά 50% στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής της ΓΕΚ-Τέρνα, η οποία ελέγχεται από τον Γιώργο Περιστέρη και τον Νίκο Κάμπα. Η GDF Suez έχει ήδη μία έντονη παρουσία στην χώρα μας στο κομμάτι του φυσικού αερίου, μέσω μιας στρατηγικής συνεργασίας που έχει υπογράψει με την ΔΕΠΑ, η οποία εστιάζει στην προμήθεια LNG. Το δέλεαρ της φθηνής ηλεκτροπαραγωγής είναι μεγάλο, ειδικά από τη στιγμή που φαίνεται ότι τιμές στο LNG κοντά στα 5 δολάρια ανά mbtu δεν θα δούμε ξανά σύντομα, εκτός πια και αν οι οικονομίες οδεύσουν ξανά σε ύφεση. GDF και ΓΕΚ Τέρνα ήδη λειτουργούν μία μονάδα ισχύος 150 μεγαβάτ στη Βοιωτία, την οποία νοικιάζουν στη ΔΕΗ, ενώ σε δοκιμαστική λειτουργία βρίσκεται ήδη το δεύτερο και πολύ μεγαλύτερο εργοστάσιο στην ίδια περιοχή της Βοιωτίας. Η ΓΕΚ Τέρνα είναι και ο μοναδικός εγχώριος όμιλος με άδεια παραγωγής ηλεκτρισμού από λιγνίτη στην περιοχή της Φλώρινας.

-ο όμιλος Μυτιληναίου, ο οποίος πλέον κατέχοντας το 100% της Endesa Ελλάς, έχει ως εταίρο του στην ηλεκτροπαραγωγή την Μότορ Όιλ, συμφερόντων Βαρδή Βαρδινογιάννη. Ο όμιλος λειτουργεί την μονάδα συμπαραγωγής της Αλουμίνιον της Ελλάδος και το αργότερο μέσα στο 2011 θα λειτουργήσει και μονάδα συνδυασμένου κύκλου φυσικού αερίου στις εγκαταστάσεις της θυγατρικής. Ο επικεφαλής του φερώνυμου ομίλου Ευάγγελος Μυτιληναίος κατέστησε σαφές στο προχθεσινό conference call για τα αποτελέσματα 6μήνου ότι δεν ενδιαφέρεται για την αγορά περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ, λόγω του πολυδαίδαλου και των δυσκολιών που χαρακτηρίζουν τη διαδικασία. Ωστόσο, είναι προφανές πως δεν θα έλεγε “όχι” στην απόκτηση πρόσβαση σε φθηνότερο του αερίου καύσιμο, έστω μέσω της εκχώρησης ισχύος από δημοπρασίες της ΔΕΗ.

- ο όμιλος Κοπελούζου, ο επικεφαλής του οποίου Δημήτρης Κοπελούζος έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι θα ενδιαφερόταν για την αγορά εργοστασίων της κρατικής επιχείρησης ηλεκτρισμού. Πόσο μάλλον που, πέραν του σημαντικού χαρτοφυλακίου ΑΠΕ, ο όμιλος διαθέτει δύο άδειες ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο για την Βοιωτία και την Αλεξανδρούπολη, καθώς και δύο ηχηρές διεθνείς συνεργασίες με την Enel και, φυσικά, με την ρωσική Gazprom. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρώτο, ίσως, στέλεχος της ενεργειακής αγοράς που είχε μιλήσει για την ανάγκη να αποκτήσουν οι ηλεκτροπαραγωγοί “μίγμα καυσίμου” ανάλογο της ΔΕΗ ήταν ο Χρήστος Τασσιόπουλος, εξ απορρήτων του ισχυρού άνδρα του ομίλου, ο οποίες είχε προβεί στις συγκεκριμένες επισημάνσεις εδώ και κάτι χρόνια…

Όλοι οι προαναφερθέντες όμιλοι ενδιαφέρονται και για την εκμίσθωση του μεγάλου δημόσιου λιγνιτωρυχείου της Βεύης, όπως άλλωστε και άλλες επιχειρήσεις λ.χ. η ΕΛΜΙΝ του Γιάννη Σήφη Βαρδινογιάννη και η Μηχανική του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου.

Αλλά θα διαπιστώσατε ότι απόντες από την αγορά είναι οι …Γερμανοί! Η γνωστή μας από τους παλαιότερους σχεδιασμούς RWE ψάχνει για ηλεκτροπαραγωγή από φθηνότερο καύσιμο σε όλη την Ευρώπη, με δεδομένους τους περιορισμούς που της έχουν επιβληθεί στην Γερμανία αλλά και σε άλλες χώρες. Η Ε.ΟΝ., μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες διανομής ηλεκτρισμού στην Ευρώπη, δεν έχει ακόμη παρουσία στην Ελλάδα και, προφανώς, ποντάρει στο ότι αν μπει τώρα, η βάση της ζήτησης ηλεκτρισμού είναι πολύ χαμηλή, μια ανάκαμψη της οικονομίας και των καταναλώσεων έπειτα από 2-3 χρόνια θα της αποφέρει σημαντικά κέρδη.

Τι θα δώσουμε

Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι πίσω από την αθώα έκφραση “απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού” υπάρχουν σημαντικές επιδιώξεις μεγάλων συμφερόντων που διεκδικούν μια πίτα που τώρα ανοίγει.

Παράλληλα, πέραν της απόκτησης πρόσβασης σε φτηνό καύσιμο, οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί επιδιώκουν συμμετοχή στα δίκτυα διανομής και μεταφοράς. Και για κάποιους που ζυγίζουν μεσομακροπρόθεσμα τα πράγματα, ίσως αυτό το σημείο να αποτελέσει μία παραχώρηση της χώρας μας στην προσπάθειά της να αποτρέψει την εκποίηση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ.

Η άλλη, δε, παραχώρηση φαίνεται ότι σαφώς θα είναι η εκχώρηση ισχύος (εικονική πώληση), η οποία και την ΔΕΗ δεν θα “καταστρέψει” και τον ιδιωτικό τομέα θα βάλει στον λιγνίτη και στα υδροηλεκτρικά, έστω και με κάπως μεγαλύτερο κόστος σε σχέση με την απ’ ευθείας απόκτηση μονάδων. Και πάλι όμως το όφελος σε σχέση με το κόστος του φυσικού αερίου θα είναι προφανές.

Μία, δε, ακόμη παραχώρηση της ελληνικής πλευράς μπορεί να είναι η αξιοποίηση νέων λιγνιτικών εργοστασίων σε περιοχές όπως η Ελασσόνα ή η Δράμα. Οι τοπικές αντιδράσεις λογικά θα είναι μεγάλες, η Τίνα Μπιρμπίλη δεν θα το ήθελε κάτι τέτοιο και για περιβαλλοντικούς λόγους, ωστόσο η Τρόικα πιέζει και κάπως θα πρέπει να ικανοποιηθεί….

(δημοσιεύεται στην "Αξία")