Ομιλία Μ. Παναγιωτάκη στο Συνέδριο της ΓΕΝΟΠ

Κύριε Υπουργέ, κ. Πρόεδρε της ΓΕΝΟΠ, κύριοι Βουλευτές, κ. Περιφερειάρχη, κ.κ. εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αγαπητοί συνάδελφοι, χαιρετίζω το 38ο Συνέδριο της ΓΕΝΟΠ το οποίο συνέρχεται σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο.

Θέλω από την αρχή να σας πω ότι πραγματικά βιώνουμε καινούργιες καταστάσεις και θα πρέπει όλοι, κι εμείς ως Διοίκηση αλλά και οι συνδικαλιστές και όλοι οι εργαζόμενοι, να σκεφτούμε με νέο τρόπο τα νέα δεδομένα, συνυπολογίζοντας τις νέες παραμέτρους, μ’ ένα γνώμονα, πώς μέσα από αυτές τις συνθήκες η ΔΕΗ μπορεί να βγει διαφορετική, αλλά θα παραμείνει εξίσου ισχυρή, έστω και με μικρότερη συμμετοχή στον ηλεκτρικό τομέα της χώρας.
Μερικές φορές αναλογίζομαι – κι αυτό συνέβη από τότε που ανέλαβα το τιμόνι αυτής της επιχείρησης, - ότι είμαστε σ’ ένα πλοίο που έχει μπροστά του σκοπέλους. Οι σκόπελοι φαίνονται. Δυστυχώς, πηγαίνοντας σε καινούργια, αχαρτογράφητα νερά, συναντάμε και υφάλους. Οι ύφαλοι δε φαίνονται. Και ανάμεσα σ’ αυτούς τους υφάλους,

εκτός απ’ τους σκοπέλους, πρέπει να οδηγήσουμε το καράβι στα νερά τα ήρεμα, ισχυρότερο και με όλο το πλήρωμα στη θέση του.
Αναγνωρίζω ότι σήμερα γίνεται μια τιτάνια προσπάθεια με πολύ δυσμενείς συσχετισμούς δυνάμεων. Αναφέρομαι στη διαπραγμάτευση, η οποία έχει τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Θετικά, αν αναλογιστούμε τις συνθήκες και τους συσχετισμούς, αν αναλογιστούμε το τί συμφέροντα έχουμε απέναντί μας. Γι’ αυτό συμμετέχω και στηρίζω έστω και αν τ’ αποτελέσματα δεν είναι ακριβώς αυτά που θέλουμε κάθε φορά.
Θέλω να κάνω μια αποτίμηση της συμφωνίας για τη ΔΕΗ ως Διοίκηση της ΔΕΗ.
Κατ' αρχάς θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό και πολύ θετικό το ότι η συμφωνία δεν περιλαμβάνει τους ΥΗΣ. Δεν είναι αυτονόητο και δεν είναι κάτι εύκολο. Θα έχετε ακούσει αλλά είναι και ηλίου φαεινότερο, ότι υπάρχουν δυνάμεις με ισχυρή επιρροή τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, που όχι με κριτήρια ορθολογισμού, αλλά με κριτήρια συμφερόντων θέλουν να πουλήσουμε τα νερά. Δηλαδή θέλουν να τ’ αγοράσουν εκείνοι, θέλουν να τα πάρουν εκείνοι, να το πούμε καθαρά.
Το γεγονός ότι πετύχαμε να μην υπάρχουν τα νερά, μέσα στη συμφωνία, είναι εξαιρετικά σημαντικό, κι αυτό θα πρέπει να το υπερασπιστούμε μέχρι τέλους και θα το υπερασπιστούμε.
Δεύτερον, κάτι που έχει περάσει απαρατήρητο αλλά για την επιχείρησή μας είναι πάρα πολύ σημαντικό: Για πρώτη φορά σε μια συμφωνία για το ενεργειακό, μπήκαν ζητήματα που αφορούν τη ΔΕΗ. Και αναφέρομαι στα χρέη προς τη ΔΕΗ, αναφέρομαι στις ρευματοκλοπές, αναφέρομαι στην αποζημίωση των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας.
Μερικοί δημοσιογράφοι έγραψαν ότι η ΔΕΗ έτσι τέθηκε υπό επιτήρηση. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Σας πληροφορώ ότι αυτά τα ζητήματα περιλήφθηκαν γιατί εμείς τ’ αναδείξαμε. Και θεωρούμε ότι με το να μπουν στη συμφωνία, να τεθεί ως υποχρέωση εθνική το να λυθούν αυτά τα θέματα, ξεκαθαρίζει το τοπίο και βοηθά την προσπάθεια της επιχείρησης, την προσπάθεια τη δική μας ώστε να δοθούν λύσεις.

Κι αυτό έχει τεράστια, πολύ κρίσιμη σημασία. Ιδιαίτερα σήμερα, στο μεταβατικό στάδιο που διάγουμε.
Και πιστεύω, είμαι πεπεισμένος ότι και η κυβέρνηση, ο βασικός μας μέτοχος, ανταποκρινόμενη και σ’ αυτή την υποχρέωση αλλά και κυρίως για να προασπίσει το συμφέρον της ΔΕΗ, θα βοηθήσει πολύ σε αυτή την κατεύθυνση. Στο σημείο αυτό τονίζω για μία ακόμη φορά : Κλείστε τα αυτιά σας στις υπερβολές που γράφονται και λέγονται περί χρεωκοπίας της Επιχείρησης. Οι δυσκολίες, με τις προσπάθειες όλων μας θα ξεπεραστούν.
Έρχομαι τώρα στο τρίτο θέμα, στην «αποεπένδυση» όπως αναφέρθηκε και η οποία είναι ακριβής μετάφραση του αγγλικού όρου «divestment». Άμα ψάξετε στο λεξικό θα το δείτε αυτό. Ξέρουμε κύριοι συνάδελφοι και μεταξύ μας είμαστε, όταν δεν θα υπάρχει η ΔΕΗ σ’ ένα 40% της λιγνιτικής παραγωγής, ότι αυτό σημαίνει μεταβίβαση, δηλαδή πώληση.
Την αλήθεια, την κατάσταση για την αντιμετωπίσεις σωστά, θα πρέπει να τη βλέπεις κατάματα. Είναι γνωστή η άποψή μου για το με ποιον τρόπο θα περιοριστεί η ΔΕΗ στο 60% της λιγνιτικής παραγωγής. Η πρότασή μου είναι συνυφασμένη με μια αναπτυξιακή προοπτική, αυτό ήταν το κύριο, δηλαδή με νέες επενδύσεις στο λιγνίτη. Και με βάση αυτές τις νέες επενδύσεις, τις οποίες δεν θα τις έκανε η ΔΕΗ, θα τις έκαναν άλλοι, θα γινόταν η μείωση του ποσοστού της ΔΕΗ στη λιγνιτική παραγωγή.
Έχω πλήρη επίγνωση ότι αυτό έχει δυσκολίες, μεγάλες δυσκολίες. Δεν είναι μόνο η συμφωνία με τους θεσμούς, μία συμφωνία που δεν έγινε έτσι, αβρόχοις ποσί. Δεν έγινε επειδή έτσι η κυβέρνηση, το Υπουργείο, όλοι που διαπραγματεύτηκαν είπαν
«κόβουμε ένα κομμάτι της ΔΕΗ». Έγινε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση απέναντι σε συγκεκριμένες επιδιώξεις.
Λοιπόν, έχει δυσκολίες αγαπητοί συνάδελφοι διότι είμαστε σε μια φάση εκτός όλων των άλλων, που η Ευρώπη έχει στραφεί συνολικά εναντίον του λιγνίτη, εναντίον του άνθρακα, εναντίον των ορυκτών καυσίμων. Είναι μια από τις δυσκολότερες συγκυρίες. Δεν ξέρω αν αυτό θα διατηρηθεί. Κατά τη γνώμη μου έχει και κάποια αντικειμενική βάση αυτό, και συγκεκριμένα την κλιματική αλλαγή, αλλά είναι και θέματα

Εν πάση περιπτώσει όμως, είμαστε ακριβώς σ’ αυτή τη φάση, που η Ευρώπη είναι εναντίον της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από στερεά καύσιμα.
Δεύτερον, πηγάζει από το πελώριο λάθος που κάναμε και πρέπει να το αναγνωρίσουμε ως χώρα, όταν το 2014 που συζητήθηκε η νέα Οδηγία, το προσχέδιο της νέας Οδηγίας για το 2021-2030, δε συμπεριελήφθη η χώρα μας στις χώρες εκείνες οι οποίες θα λαμβάνουν δωρεάν πιστοποιητικά διοξειδίου του άνθρακα και θα μετέχουν και στο Ταμείο Εκσγυχρονισμού.
Και μάλιστα, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό το γεγονός ότι αυτό το λάθος και αυτή τη θέση την υποστηρίξαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη στιγμή κατά την οποία την ίδια περίοδο αποφασίζαμε την επένδυση της Πτολεμαϊδας 5 που είναι η μεγαλύτερη επένδυση όχι μόνο της ΔΕΗ αλλά από τις μεγαλύτερες επενδύσεις της χώρας.
Και αντί να στηρίξουμε αυτή την επένδυση, δυστυχώς πήραμε αυτή την απόφαση – λάθος για να μη χρησιμοποιήσω άλλο χαρακτηρισμό. Θεωρώ εν τούτοις ότι δεν έχει χαθεί το παιχνίδι, δεν έχει χαθεί αυτή η μάχη. Ξέρετε πολύ καλά τις προσπάθειες που έχουν γίνει και από τη Διοίκηση της ΔΕΗ στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς αλλά και από την κυβέρνηση.
Και πιστεύω, όπως αναφέρθηκε και ο Υπουργός, ότι το τελικό αποτέλεσμα σε σχέση με τη στήριξη της λιγνιτικής παραγωγής, θα ευνοήσει αυτές τις επενδύσεις, αν όχι όλες, ένα μεγάλο μέρος επενδύσεων στην περιοχή που θα βοηθήσει και τη χώρα αλλά και την περιοχή να μεταβεί ομαλότερα σε άλλες καταστάσεις και να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τη δραστηριότητα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας όπως εξαρτάται σήμερα.
Θέλω τώρα να αναφερθώ για λίγο και στις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων γιατί πρέπει να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα όλοι μας, άσχετα από ποια θέση είχε βρεθεί ο καθένας και πώς επιμερίζονται οι ευθύνες.

Ακούγαμε για τις ευρωπαϊκές πολιτικές και λίγο πολύ τις σνομπάραμε ή τις αγνοούσαμε. Τις θεωρούσαμε σαν κάτι που δε μας αφορά, ή τις θεωρούσαμε σαν κάτι το οποίο μπορούμε εύκολα να το αντιπαλέψουμε. Και αναφέρομαι σ’ αυτή την υπέρτατη αρχή όπως έχει αναγορευθεί του ανταγωνισμού στα πάντα, καλώς η κακώς, δεν έχει σημασία η άποψή μου.
Έτσι λοιπόν πάρθηκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του ’08 που δεν αναφερόταν μόνο στα νέα λιγντικά κοιτάσματα αλλά έλεγε ότι θα πρέπει να καταργηθεί το μονοπώλιο της ΔΕΗ στην λιγντική παραγωγή. Και μάλιστα ανέφερε ως παράδειγμα ότι θα μπορούσε το 40% της λιγνιτικής παραγωγής να εκχωρηθεί σε ιδιώτες. Η απόφαση του ’09, ήταν διαφορετική πράγματι μίλαγε για τα νέα κοιτάσματα, αλλά δεν κατάργησε την προηγούμενη.


Εμείς ως ΔΕΗ και οι πολιτικοί μας Προϊστάμενοι τότε, είπαμε ότι αυτό θα το αντιπαλέψουμε. Και προσφύγαμε στο Δικαστήριο αντί να εμβαθύνουμε περισσότερο, να αναλύσουμε τα δεδομένα με πληρότητα και να δούμε τότε τί μέτρα θα πάρουμε. Μα θα μου πεις «στερνή μου γνώση…», εν πάση περιπτώσει. Έτσι λοιπόν πήγαμε και κερδίσαμε το ’12 και χάσαμε το ’16 στα Δικαστήρια. Αυτό δημιούργησε μια νέα κατάσταση και αν θέλετε ένα νέο κλίμα, το οποίο σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις συγκεκριμένων συμφερόντων, κατέστησε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας μας και της επιχείρησης πιο δύσκολη.
Και έτσι σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να διαχειριστούμε αυτή την κατάσταση.
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες επιμένω ότι μπορούμε και αυτή τη δύσκολη κατάσταση να τη διαχειριστούμε σωστά και να τη διαχειριστούμε με επιτυχία.
Από την πλευρά μας ως Διοίκηση είναι σίγουρο ότι θα τη διαχειριστούμε και δεσμευόμαστε σε αυτό, με εντιμότητα, με στρατηγική σκέψη, με φαντασία και με την επιβαλλόμενη επιστημονική και τεχνική επάρκεια.

Σήμερα μίλησα μάλιστα σε ένα Συνέδριο για την ανάπτυξη της χώρας και είπα ότι «η ΔΕΗ θα μειωθεί στον ηλεκτρικό τομέα, αλλά ο ρόλος της στον ηλεκτρικό τομέα και στην αγορά θα είναι αναντικατάστατος». Χωρίς ΔΕΗ πράγματι θα γίνει ζούγκλα η αγορά. Χωρίς ισχυρή ΔΕΗ, όχι χωρίς ΔΕΗ. Χωρίς ισχυρή ΔΕΗ.
Έχω τονίσει κατ΄επανάλειψη ότι πρέπει να προσδιορίσουμε το ποια θα πρέπει να είναι η πελατεία που θα μείνει στη ΔΕΗ. Είναι ένα από τα κύρια καθήκοντά μας και εμάς ως Διοίκηση αλλά και της Κυβέρνησης αλλά πρέπει να το δει και η Commission, δεν μπορεί να αδιαφορεί. Δεν μπορεί να μείνουν στη ΔΕΗ στο τέλος της ημέρας αυτοί οι πελάτες που περιέγραψε προηγουμένως ο Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ (σ.σ. Υ.Τ, ΚΟΤ, αγρότες κ.λπ). Γιατί τότε δεν θα είναι επιχείρηση, θα γίνει φιλόπτωχο Ταμείο. Που θα βγάζει τα λεφτά για να δίνει και το ρεύμα σε όλους αυτούς;


Θα ήθελα να πω ότι επίσης συμφωνώ εδώ με τον Υπουργό, όχι επειδή είναι ο πολιτικός Προϊστάμενος αλλά επειδή συμφωνώ επί της ουσίας ότι στο τέλος της ημέρας αυτό που θα μείνει στη ΔΕΗ, θα πρέπει να είναι οι όσο το δυνατό πιο αποδοτικές λιγνιτικές μονάδες ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις νέες συνθήκες στον ανταγωνισμό.
Θα με έχετε ακούσει κύριοι συνάδελφοι, είναι γραμμένα αυτά σε ομιλίες μου, ότι αν το δούμε με καθαρά επιχειρηματικά κριτήρια, τη ΔΕΗ δεν τη συμφέρει να επενδύει στο λιγνίτη. Θα μπορούσε να στραφεί – όπως έκαναν και οι άλλοι και κερδίζουν – σε άλλες επενδύσεις: φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, αυτά που τα πληρώνουμε τόσο ακριβά. Όχι ότι καλώς η ΔΕΗ απείχε και έχει τόσο χαμηλό ποσοστό στις ΑΠΕ, αυτό είναι ένα από τα μεγάλα λάθη του παρελθόντος τα τεράστια, αλλά μιλάμε εναλλακτικά με το λιγνίτη.

Στην πραγματικότητα τι έχει γίνει; Η πολιτεία μας ανέθεσε ως ΔΕΗ να αξιοποιήσουμε αυτό τον εγχώριο πόρο για γενικότερους λόγους και δικαιούμαστε αναγνώριση γι' αυτό σαν επιχείρηση. Πιστεύω ότι - κι εμείς θα συμβάλλουμε ουσιαστικά σε αυτό - το επόμενο διάστημα θα γίνει επιτέλους ο ενεργειακός προγραμματισμός. Να προσδιοριστεί το μίγμα καυσίμου και η συμμετοχή του λιγνίτη σ΄αυτό.
Δεν είναι απαισιόδοξα τα πράγματα. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία επιβάλλει αυτά που περιέγραψα προηγούμενα, μιλάει για την απανθρακοποίηση του συνόλου της παραγωγικής δραστηριότητας όχι μόνο της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, που σημαίνει ότι θα πρέπει να επεκταθεί η ηλεκτρική ενέργεια και σε άλλες παραγωγικές δραστηριότητες, όπως είναι οι μεταφορές, πρέπει να γίνει ηλεκτροκίνηση των μεταφορών στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Όπως είναι η εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας, όπως είναι οι θερμάνσεις και ψύξεις των κτηρίων.
Αυτά απαιτούν περισσότερο ηλεκτρισμό, μεγαλύτερη παραγωγή. Πως θα παραχθούν αυτά; Από αέριο; Από ανανεώσιμες πηγές; Θα καλυφθούν με εισαγωγές ; Πιστεύω ότι μια μελέτη αντικειμενική, επιστημονικά τεκμηριωμένη που πρέπει να γίνει τάχιστα, μπορεί να μας δώσει και θα δώσει τα σήματα για επενδύσεις στην περιοχή σε μονάδες παραγωγής και εκσυγχρονιμού.
Θέλω να πω και κάτι άλλο. Θα υποχρεωθούμε να διαθέσουμε περιουσιακά στοιχεία. Δεν υπάρχει περίπτωση, παρά το γεγονός ότι είμασατε υποχρεωμένοι να ενεργήσουμε σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, αυτά να γίνουν για ένα κομμάτι ψωμί όπως φάνηκε στο video της ΓΕΝΟΠ να δηλώνει κάποιος Υπουργός.. Δεν θα βρεθεί κανείς να υπογράψει κάτι τέτοιο.
Σας καλώ να σκεφτόμαστε όλοι επιχειρηματικά, είμαστε υποχρεωμένοι. Πολλές φορές επιχειρήσεις πουλάνε περιουσιακά στοιχεία τους για να τα επενδύσουν κάπου
αλλού. Προσέξτε, για να τα επενδύσουν κάπου αλλού. Δεν θα πουλήσουμε περιουσιακά στοιχεία για να καλύψουμε τρέχουσες ανάγκες. Είναι η τελευταία φορά που έγινε αυτό με τον ΑΔΜΗΕ, που θα υποχρεωθούμε τώρα να καλύψουμε ένα μεγάλο μέρος από τις τρέχουσες ανάγκες εξ αιτίας των άλλων προβλημάτων και να μην διαθέσουμε τα όποια χρήματα πάρουμε σε παραγωγικές επενδύσεις.

Ό,τι χρήματα εισπράξουμε τώρα - και εδώ ζητάμε και τη στήριξη της πολιτείας και πιστεύω θα την έχουμε - να τα επενδύσουμε σε παραγωγικές επενδύσεις.
Κύριοι συνάδελφοι ο στρατηγικός μας στόχος είναι όπως είπαμε: η ΔΕΗ του μέλλοντος θα είναι μικρότερη στον ηλεκτρικό τομέα της Ελλάδας αλλά να γίνει μεγαλύτερη επιχείρηση. Δεν είναι οξύμωρο αυτό. Αυτό σημαίνει: διαφοροποίηση της δραστηριότητάς μας με νέα προϊόντα στο εσωτερικό και επέκτασή μας στο εξωτερικό.
Δεν θέλω να σας πω πολλά και να αναφερθώ συγκεκριμένα, αλλά πιστέψτε με ότι υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα σχέδια και όχι μόνο σχέδια, αλλά και δράσεις που πολύ σύντομα θα τις ανακοινώσουμε γι' αυτό το θέμα.
Αυτά προϋποθέτουν δυο πράγματα: Αλλαγή στο εσωτερικό, συσπείρωση εργαζομένων, στελεχών και Διοίκησης. Να είμαστε μια γροθιά, να εκσυγχρονίσουμε την επιχείρησή μας να την κάνουμε πιο αποδοτική, πέρα από κοινωνικά ευαίσθητη που θα είναι κοινωνικά ευαίσθητη. Στο σημείο αυτό καλά κάνουν όσοι αναφέρονται στους απλήρωτους εργάτες των εργολάβων. Αλλά ας μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Δεν είναι ότι δεν τους πληρώνουμε εμείς, δεν τους πληρώνουν οι εργοδότες τους. Δεν είναι δικοί μας εργάτες είναι των εργολάβων που μεταφέρουν τα προβλήματά τους στους εργαζόμενους.
Αλλά προσέξτε κάτι, οι εργολάβοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα προηγούμενα χρόνια ενισχύθηκαν σημαντικά από τη ΔΕΗ από τις επενδύσεις και από την αυξημένη λιγνιτική δραστηριότητα.
Δεν είναι το κύριο πρόβλημα ότι τους καθυστερούμε τις πληρωμές δυο - τρεις μήνες περισσότερο από ό,τι άλλα χρόνια. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι έχει μειωθεί η λιγνιτική δραστηριότητα, έχουν μειωθεί οι δουλειές και έχουν μειωθεί για τους λόγους τους οποίους ξέρετε. Τι να κάνουμε; Να σκάβουμε, να παράγουμε το λιγνίτη και να τον έχουμε να τον βλέπουμε;

Κάθε φορά όταν αλλάζει το παραγωγικό μοντέλο σε οποιοδήποτε κλάδο της οικονομίας πράγματι την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και εδώ πρέπει να τους υπερασπιστούμε όσο μπορούμε. Όχι όμως να χτυπάμε τη ΔΕΗ και να τα ρίχνουμε στη ΔΕΗ, αυτό είναι απόλυτο λάθος. Και τέλος πρέπει να αλλάξει το μοντέλο των σχέσεων της ΔΕΗ με την πολιτεία. Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές σε αυτό και η ΓΕΝΟΠ το έχει αναδείξει, το Συνδικαλιστικό Κίνημα πρέπει να κάνει αγώνα γι αυτό. Εφόσον είμαστε εκτεθειμένοι στον πιο σκληρό ανταγωνισμό και σε συνθήκες που θα είναι ακόμη δυσκολότερες, θα πρέπει να μας δοθούν τα εφόδια, ώστε να ανταπεξέλθουμε σε αυτό τον ανταγωνισμό.
Με αυτές τις σκέψεις αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες και πάλι απευθύνω χαιρετισμό στο Συνέδριό σας και εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του.
Ευχαριστώ πολύ.







ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ