Πώληση κι άλλων λιγνιτικών μονάδων ζητούν οι Βρυξέλλες, εμπόδια συναντά η πρόταση Παπακωσταντίνου...

Από το www.energypress.gr

Να μπει… πωλητήριο και σε άλλες μονάδες της ΔΕΗ πιέζει σύμφωνα με τις πληροφορίες η Κομισιόν, καθώς κρίνει ως μη επαρκή για να ανοίξει η εγχώρια αγορά του λιγνίτη, την πρόταση της ελληνικής πλευράς για την εκχώρηση δύο εργοστασίων της επιχείρησης, με επικρατέστερες αυτές στο Αμύνταιο Φλώρινας.

Οι Βρυξέλλες θεωρούν, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες, ότι τα 546 MW των δύο μονάδων του Αμυνταίου, μαζί με τα 250 MW της ανταλλαγής ενέργειας (τα swaps) δεν αρκούν για να δημιουργηθεί ανταγωνισμός στην αγορά του λιγνίτη. Δεν δέχονται μάλιστα ως μέρος του όλου «πακέτου» την παραχώρηση του ορυχείου της Βεύης σε ιδιώτες - την οποία και έχει συμπεριλάβει η ελληνική πλευρά στην πρότασή της- επιμένοντας να μην συνυπολογιστεί, αλλά να προστεθούν σε αυτό επιπλέον μονάδες.

Σε κάθε περίπτωση, οι πληροφορίες επιμένουν ότι η πρόταση Παπακωσταντίνου αρχίζει και συναντά εμπόδια, και πως θα πρέπει πιθανότατα να αποσταλεί στην Κομισιόν μια νέα εκδοχή της πιο «εμπλουτισμένη». Σε μια τέτοια περίπτωση ανατρέπονται τα χρονοδιαγράμματα, αφού μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου δεν θα έχει καταστεί δυνατό να έχει οριστικοποιηθεί η όποια πρόταση ώστε να ξεκινήσει και να εφαρμόζεται. Τα πάντα θα εξαρτηθούν, λέει άνθρωπος που γνωρίζει τις εξελίξεις, "από το πόσο θέλουν να το τραβήξουν οι κοινοτικοί".

Επικοινωνιακή προσθήκη ενός ακόμη... ορυχείου

Στο ελληνικό μάλιστα «στρατόπεδο» έχει πέσει η ιδέα, να συμπεριληφθεί στο "πακέτο", η εκμίσθωση ενός ακόμη ορυχείου, για παράδειγμα αυτό της Δράμας, όχι τόσο για ουσιαστικούς λόγους (αφού οι πάντες αναγνωρίζουν ότι θα ξεσηκωθούν αντιδράσεις αλλά και ότι έτσι ανατρέπεται ο στόχος της χώρας για μείωση των εκπομπών ρύπων), όσο περισσότερο για επικοινωνιακούς, ώστε να «ενισχυθεί» το δυναμικό της ελληνική πρότασης.

Κλειδί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου

Κυρίαρχο πάντως λόγο στις εξελίξεις, φαίνεται ότι παίζει και η επικείμενη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το άνοιγμα της αγοράς του λιγνίτη, η οποία αναμένεται μέσα στο φθινόπωρο, πιθανώς και τον Οκτώβριο.

Υπενθυμίζουμε ότι τον Απρίλιο του 2011 διεξήχθη η πρώτη ακροαματική διαδικασία για την απόφαση της Κομισιόν να παραπέμψει την Ελλάδα επειδή κρατά κλειστή την αγορά του λιγνίτη (η παραπομπή είχε γίνει την 5η Μαρτίου 2008). Τρεις μήνες μετά, τον Ιούλιο του 2011 έγινε η ακρόαση για την εξέταση της προσφυγής που είχε καταθέσει η ΔΕΗ (υποστηριζόμενη από το ελληνικό Δημόσιο) έναντι της Κομισιόν για ακύρωση της αρχικής απόφασης. Τόσο η ακροαματική διαδικασία στο δικαστήριο του Απριλίου, όσο και εκείνη του Ιουλίου, δημιούργησε αισιοδοξία στην ελληνική κυβέρνηση και στα στελέχη της ΔΕΗ, καθώς η Κομισιόν δυσκολεύτηκε να στηρίξει τη θέση της και τα επιχειρήματά της.

Κατά την Επιτροπή, το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο διατηρεί προνομιακά δικαιώματα υπέρ της ΔΕΗ για την εκμετάλλευση του λιγνίτη δημιουργώντας μια κατάσταση άνισων ευκαιριών, που σημαίνει στην ουσία ότι η επιχείρηση χειραγωγεί την αγορά ηλεκτρισμού έχοντας αποκλειστικά στα χέρια της τον φθηνό λιγνίτη. Γι' αυτό και το 2008 η Κομισιόν είχε ζητήσει να παραχωρηθούν σε ιδιώτες τα κοιτάσματα λιγνίτη της Δράμας, Βεύης, Ελασσόνας, και Βεγόρας ή να πωληθεί το 40% της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ. Στο δικαστήριο ωστόσο, υπήρξαν επιφυλάξεις ως προς το κατά πόσο στέκουν τα επιχειρήματα της Επιτροπής (π.χ. γιατί να είναι το 40% και όχι το 30% ή το 35%), αφού η στοιχειοθέτηση για το ύψος της παραγωγής που πρέπει να εκχωρήσει η ΔΕΗ, είχε γίνει από την Κομισιόν με βάση τα λιγνιτικά πεδία. Άλλο επιχείρημα της ελληνικής πλευράς που φάνηκε να αποδέχεται το δικαστήριο, ήταν ότι όταν κανείς μιλάει για απελευθέρωση μιας αγοράς, εν προκειμένω του ηλεκτρισμού, την εξετάζει στο σύνολό της, όσον αφορά δηλαδή όλα τα καύσιμα (φυσικό αέριο, κλπ), και όχι μόνο ένα, το λιγνίτη.

Σε δίλημμα η κυβέρνηση, και γιατί πιέζει η Κομισιόν...

Το πρόβλημα από την πλευρά της κυβέρνησης, είναι ότι αν τυχόν συμφωνήσει με την Κομισιόν σε μια λύση για το άνοιγμα της αγοράς λιγνίτη σαν αυτή την οποία συζητά, δηλαδή την πώληση δύο ή περισσότερων μονάδων, αλλά μετά από μερικούς μήνες εκδοθεί η τελική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που είναι ευνοϊκή για τη χώρα (ή τουλάχιστον όχι τόσο δυσμενής όσο αρχικά φαινόταν), θα θεωρηθεί ότι κινήθηκε βεβιασμένα, βλάπτοντας στην ουσία το δημόσιο συμφέρον. Από την πλευρά της πάλι η Κομισιόν, ακριβώς επειδή φοβάται ότι η απόφαση του δικαστηρίου μπορεί να της «τινάξει» όλο το σκεπτικό της στον αέρα, βιάζεται να κλείσει το θέμα όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η απόφαση του δικαστηρίου αποτελεί σημείο κλειδί στις εξελίξεις. Και τα πάντα θα κριθούν από το πόσο θα πιέσει η Ε. Επιτροπή για λύση «εδώ και τώρα», καθώς και από τη διαπραγματευτική ικανότητα της ελληνικής πλευράς.