Στο χρηματιστηριακό ναδίρ βγαίνει "στην αγορά" η ΔΕΗ

Από το energypress.gr...

Σε μια από τις χειρότερες ίσως στιγμές της μακράς πορείας της, σε ότι τουλάχιστον αφορά την αποτίμησή της από την «αγορά», οδεύει προς την περεταίρω ιδιωτικοποίησή της η ΔΕΗ, καθώς, σύμφωνα  με τα τωρινά δεδομένα, βρίσκεται στο ναδίρ της χρηματιστηριακής της αξίας, όχι μόνον σε απόλυτες τιμές, αλλά και σε σύγκριση με τις ομοειδείς ενεργειακές εταιρείες της Ευρώπης.
Συγκεκριμένα, μέσα στα τελευταία 2,5 χρόνια:

·         Έχει καταρρεύσει η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ, καθώς η χρηματιστηριακή τιμή των μετοχών της έχει μειωθεί κατά 84%, για να περιορισθεί η χρηματιστηριακή αξία της στα 450 εκατ. ευρώ. Η μείωση αυτή οφείλεται πρωτίστως στην απόλυτη χειροτέρευση της διεθνούς πιστοληπτικής ικανότητας του βασικού μετόχου, που είναι το Ελληνικό Δημόσιο, και στους υφιστάμενους σοβαρούς περιορισμούς προσαρμογής του κόστους παραγωγής ενέργειας προς τις τιμές λιανικής, εκμηδενίζοντας τη ρευστότητά της και τις δυνατότητες αύξησης των ιδίων κεφαλαίων της από αύξηση της κερδοφορίας της.
·         Η σχέση χρηματιστηριακής αξίας προς τον κύκλο εργασιών (2011) έχει υποχωρήσει στο 8%, όταν η αντίστοιχη σχέση για το σύνολο 13 εισηγμένων ευρωπαϊκών εταιρειών ηλεκτρισμού είναι στο 44%. (Βλέπε πίνακα)
·         Η σχέση χρηματιστηριακής αξίας προς το Ενεργητικό της έχει υποχωρήσει στο επίπεδο του 3% όταν το αντίστοιχο ποσοστό για τις 13 εισηγμένες εταιρείες ηλεκτρισμού είναι 20%, δηλαδή σχεδόν 7 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με αυτό της ΔΕΗ. (Βλέπε πίνακα)
·        Ο κύκλος εργασιών της ΔΕΗ κατά το 2011 αντιστοιχούσε στο 33% του Ενεργητικού της, ενώ η αντίστοιχη σχέση για τις «13» ήταν στο 45%. (Βλέπε πίνακα). Είναι προφανές ότι η ιδιαίτερα χαμηλή σχέση του κύκλου εργασιών προς το Ενεργητικό της ΔΕΗ προκύπτει κυρίως από τη διαμόρφωση των ρυθμιζόμενων τιμολογίων της σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα ως προς το πραγματικό κόστος παραγωγής ενέργειας και τις αποδόσεις που θα έπρεπε να εξασφαλίζει για να μπορεί να προχωρεί τις επενδύσεις εκσυγχρονισμού που χρειάζεται για να μην απαξιωθεί –όχι μόνον κεφαλαιακά – αλλά και από τεχνικής πλευράς (θερμικές αποδόσεις / οικονομικές αποδόσεις).
Παράγοντες που σχετίζονται με το χώρο, σχολίαζαν, μιλώντας στο energypress, ότι ζητούμενο από την επί θύραις ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ θα πρέπει να είναι, πέραν της είσπραξης εσόδων για το δημόσιο, και το πώς θα διευκολυνθεί η ίδια η ΔΕΗ για την ενίσχυση της επιχειρηματικής της υπόστασης. Με δεδομένα τα μεγάλα προβλήματα της επιχείρησης (πολύ μεγάλο καθαρό χρέος, χαμηλή ρευστότητα, μεγάλος αριθμός «γερασμένων» μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, αδυναμία αύξησης του δανεισμού) η ιδιωτικοποίηση θα πρέπει να απαντάει και στο ερώτημα πώς θα βρεθούν κεφάλαια που θα ενισχύσουν τα ταμιακά και επενδυτικά διαθέσιμα της ΔΕΗ έτσι ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί επενδυτικό πρόγραμμα από την εταιρεία, όπως για παράδειγμα να προχωρήσει η κατασκευή της λιγνιτικής μονάδας στην Πτολεμαϊδα.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της ΔΕΗ, καθώς σε αντίθετη περίπτωση αυξάνονται οι πιθανότητες οικονομικής κατάρρευσής της με ότι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και για την σταθερότητα του ενεργειακού εφοδιασμού, ιδίως σε ένα περιβάλλον απόλυτα απελευθερωμένο.