Σχέδιο για την "επόμενη μέρα" της ενεργειακής λεκάνης και οχι "δημόσιες σχέσεις" με την κυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου & μια χρήσιμη ιστορία

Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι το αυτοδιοικητικό προσωπικό της περιοχής, δηλαδή ο περιφερειάρχης Θόδωρος Καρυπίδης οι βουλευτές του Σύριζα της ενεργειακής λεκάνης και ορισμένοι δήμαρχοι, επιδίδονται στην άσκηση των δημοσίων σχέσεων με την κυβέρνηση και το μέγαρο Μαξίμου, αντί να διαπραγματευτούν σοβαρά και συγκροτημένα το μέλλον της περιοχής.
Να ζητήσουν δηλαδή την στήριξη της κυβέρνησης στο κύμα της τρομερής φτωχοποίησης της δυτικής Μακεδονίας που έρχεται εξ αιτίας της ραγδαίας μείωσης της δραστηριότητας της ΔΕΗ. Από το 2009 έως το 2014 τέθηκε εκτός λειτουργίας είτε από ατυχήματα είτε λόγω παλαιότητας όλος ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας ισχύος 620 mw. Ήδη σε καθεστώς περιορισμένης λειτουργίας βρίσκεται ολόκληρο το συγκρότημα του ΑΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ισχύος 1200 MW οπου θα κλείσει το 2018 και το 2020 θα κλείσει ο ΑΗΣ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ ισχύος 600 mw. Η αρχική απώλεια των 600 Mw και στην συνέχεια η απώλεια των 1800 mw θα έχει δυσμενή αποτελέσματα για την οικονομία της περιοχής ενώ ήδη η μείωση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη τα τελευταία τέσσερα χρόνια –βρίσκεται μόλις στο 27% του ενεργειακού μίγματος της χώρας - έχει ήδη επηρεάσει με δραματικό τρόπο την οικονομία και τον παραγόμενο πλούτο της περιοχής.
Το πλήγμα είναι σκληρό και θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο εάν δεν γίνει κάτι. Και το κάτι εξαρτάται από την πατριωτική στάση του τοπικού πολιτικού συστήματος που βρίσκεται στην περιφέρεια, τους και δήμους αλλά και από τους βουλευτές. Η ενεργειακή λεκάνη Κοζάνης - Φλώρινας διαθέτει 5 κυβερνητικούς βουλευτές ενώ στην δυτική Μακεδονία το κυβερνών κόμμα διαθέτει 7 από τους 10 βουλευτές. Οι βουλευτές και η φίλα προσκείμενη περιφερειακή αρχή μπορούν να αποτελέσουν μια ισχυρή δύναμη διαπραγμάτευσης για το καλό της περιοχής με την προϋπόθεση ότι θα συμφωνούν σε ένα ελάχιστο σχέδιο και δεν θα συναγωνίζονται στους εντυπωσιασμούς και τις δημόσιες σχέσεις με τους υπουργούς φροντίζοντας το όποιο πολιτικό η επαγγελματικό τους μέλλον.
Η πώληση η όχι εγκαταστάσεων της ΔΕΗ δεν επηρεάζει αρνητικά την οικονομική μόχλευση που προκαλείται στην περιοχή εξ αιτίας του λιγνίτη. Ο περιφερειάρχης θα συναντηθεί με τον Πρωθυπουργό για «το μέγα θέμα της πώλησης μονάδων» αλλά στην ουσία θα συζητήσουν τον οδικό χάρτη για το πως ο Θόδωρος θα βγει «ατσαλάκωτος» από τις πλείστες λεκτικές υπερβολές και λόγια του «αέρα» που ξεστόμιζε προεκλογικά με αφορμή την πώληση της ΔΕΗ. Την ίδια στιγμή οι βουλευτές θα περιμένουν σαν καλά παιδιά το αποτέλεσμα της συνάντησης. Να σημειώσω εδώ ότι μόνο ο Θέμης Μουμουλίδης και ο δήμαρχος Κοζάνης Λευτέρης Ιωαννίδης, φαίνεται να βλέπουν αλλιώς το πρόβλημα και κατά’επανάληψη έχουν θέσει το θέμα της μελλοντικής οικονομικής ύπαρξης της περιοχής ανεξάρτητα από την πώληση η όχι των μονάδων της ΔΕΗ. Εχουν ζητήσει την εκπόνηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου αντίβαρου που θα πρέπει να αποφασίσει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την περιοχή. Την ίδια στιγμή το τοπικό κυβερνητικό κόμμα (ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ) αναλώνεται σε συζητήσεις διεκπεραίωσης της κυβερνητικής ατζέντας, προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες στους διάφορους τοπικούς πόλους εξουσίας. Απογοήτευση οικτρή.
Μια ιστορία απο το 1995
Θα θυμίσω την ιστορία του τοπικού πόρου, πως ξεκίνησε το αίτημα, για να καταλήξει να γίνει θεσμός της κράτους. Η ιστορία μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα, που ίσως βοηθήσει ορισμένους που είναι στην πρώτη γραμμή της τοπικής πολιτικής εξουσίας, γιατί το μακρινό 1995-7 που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα ίσως «διάβαζαν» η είχαν «άλλες ασχολίες». Βρισκόμαστε στις αρχές του 1995 με παντοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό των Ανδρέα Παπανδρέου και τον Ιανουάριο επισκέπτεται την Κοζάνη ο υπουργός Βιομηχανίας Κώστας Σημίτης. Η σύγκρουση εκσυγχρονιστών και προεδρικών που έχουν συσπειρωθεί γύρω από τον Άκη Τσοχατζόπουλο είναι γνωστή, ενώ έχει προηγηθεί ήδη η συνεύρεσή των «τεσσάρων» Πάγκαλος, Βάσω Παπανδρέου, Σημίτης, Αυγερινός. Ο Σημίτης ως υπουργος της κυβέρνησης είναι κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση στην αίθουσα τέχνης. Στην είσοδο τον περιμένουν διακόσιοι άνθρωποι με μαύρες σημαίες στην πλειοψηφία τους μέλη του τοπικού ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον πρόεδρο του εργατικού κέντρου Κοζάνης και μέλος της ΝΕ ΠΑΣΟΚ Νίκο Τσιγγίστρα. Ο Κώστας Σημίτης εισέρχεται στο χώρο παρουσία ισχυρής αστυνομικής δύναμης υπό τα συνθήματα των συγκεντρωμένων που ζητούσαν λύση για τους απολυμένους της ΑΕΒΑΛ και τα προβλήματα στο περιβάλλον από την ΔΕΗ. Ο υπουργός μίλησε στην κατάμεστη αίθουσα από κόσμο και ανέφερε ως πρακτική συγκεκριμένα ευρωπαϊκά προγράμματα που θα μπορούσε η περιοχή να αξιοποιήσει φτιάχνοντας υποδομές. Ο πρώτος ομιλητής που έλαβε τον λόγο σχεδόν από μόνος του μόλις τελείωσε την τοποθέτησή του ο Σημίτης, ήταν ο Πάρις Κουκουλόπουλος δήμαρχος Κοζάνης που μόλις διένυε την αρχή της δεύτερης θητεία του.
Ο Κουκουλόπουλος (ως προεδρικός γαρ ) αφού αμφισβήτησε εντόνως τα δώρα που εξήγγειλε ο Σημίτης, επιχειρηματολογώντας επί μακρόν έθεσε δημόσια το θέμα της θέσπισης του τοπικού πόρου ως ελάχιστο αντιστάθμισμα για τις δραστηριότητες της ΔΕΗ. Η τοποθέτηση του έγινε από το κάθισμα της αίθουσας, χωρίς μικρόφωνο και ολοκληρώθηκε σε ένα καταιγισμό χειροκροτημάτων από τους εκατοντάδες παρευρισκόμενους. Στο προεδρείο επικράτηση αμηχανία και η δυσφορία του υπουργού ήταν ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Η εκδήλωση τέλειωσε αλλά από εκείνη την στιγμή «ο κύβος ερρίφθη» για την περιοχή και ο τοπικός πόρος έγινε το επίσημο αίτημα της περιοχής. Βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, συσπειρώθηκαν ως μια γροθιά γύρω από το αίτημα που όμως έγινε καθολικό για την ενεργειακή λεκάνη . Έγιναν ακόμη και ερωτήσεις στην βουλή και παρόλο το κλίμα που επικρατούσε στην Αθήνα ότι η περιοχή πήρε τα μέγιστα από το σεισμό, η Βάσω Παπανδρέου ήταν αυτή που τρία χρόνια αργότερα θα έφερνε προς νομοθέτηση στην βουλή την απόφαση της κυβέρνησης για την καθιέρωση ταυ τοπικού πόρου.
Το μέλλον
Η περιοχή έχει ανάγκη από σχέδιο της επόμενης ημέρας, η περιοχή έχει ανάγκη από τοπικούς πολιτικούς διαπραγματευτές που θα δείξουν σοβαρότητα και συνέπεια στην υποστήριξη του σχεδίου, μακριά από εκβιασμούς και επιπόλαιες πρακτικές. Εχει ανάγκη από διαπραγματευτές που θα παραμένουν ανυποχώρητοι στην ιδέα του σχεδίου, έστω και εάν εμφανίζονται ως ενοχλητικοί σε αρεστά πρόσωπα της κυβέρνησης. Τέλος, έχει ανάγκη από διαπραγματευτές που οι απέναντι πλευρά του τραπεζιού θα πρέπει να νοιώθει ότι αυτοί είναι αποφασισμένοι.
Η περιοχή έχει ανάγκη από τοπικούς πολιτικούς διαπραγματευτές που δεν θα κάνουν δημόσιες σχέσεις για τον εαυτό τους.
Ο δρόμος που οδηγεί φτωχοποίηση της περιοχής έχει φτάσει έξω από την πόρτα μας.
Ας το καταλάβουν.

του Σ. Κουταβά ...