Άνιση Μεταχείριση Στελεχών στο ΛΚΔΜ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (Άνιση Μεταχείριση Στελεχών)

Ήδη από τις αρχές του μήνα στελέχη του ΛΚΔΜ ειδοποιήθηκαν να σταματήσουν τη χρήση των υπηρεσιακών τους αυτοκινήτων. Αυτό ήρθε ως επιβεβαίωση απόφασης που φημολογείται ότι πήρε η διοίκηση μετά από επέμβαση-απαίτηση τοπικών σωματείων. Ελπίζουμε ότι η πραγματικότητα θα μας διαψεύσει και ότι η διοίκηση δεν θα προβεί τελικά σε εφαρμογή τέτοιου μέτρου διότι:
Πρώτον, υποτιμά τη σημασία των κινήτρων καθώς και την ακριβοδίκαιη κατανομή τους. Ο περιορισμός της χρήσης των αυτοκινήτων μόνον από στελέχη των ορυχείων με το σκεπτικό της αναγκαιότητας της παραμονής τους πέραν του ωραρίου ή αυτής της επιφυλακής δεν μπορεί να ισχύει μονομερώς και μονοσήμαντα καθώς και άλλες είτε ομοβάθμιες είτε χαμηλότερες ιεραρχικές βαθμίδες παραμένουν συχνά πέραν του ωραρίου τους και κατά συνέπεια το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν έπεισε κανένα από τους θιγόμενους. Σε κάθε περίπτωση η αναγκαστική ή μη δυνητική παραμονή πέραν του ωραρίου συνιστά ατελή ένδειξη της μέτρησης της προσπάθειας της συνεισφοράς του στελέχους ή του τομέα στο τελικό προϊόν. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για όλους όσους παίρνουν αποφάσεις, δηλ. όλους τους μηχανικούς.
Και όπως έχει δηλώσει και ο νομπελίστας οικονομολόγος Herbert Simon, οι εργαζόμενοι σε μία εταιρεία είναι αλληλεξαρτημένοι, και συνεπώς τα αποτελέσματα που πετυχαίνει η εταιρεία είναι συνέπεια της συλλογικής συμπεριφοράς και της απόδοσης.
Δεύτερον, σε περιπτώσεις συλλογικών δράσεων γενικότερα, όπως και παροχής συλλογικών κινήτρων, εμφανίζονται σχεδόν αναπόφευκτα προβλήματα «λαθρεπιβάτη», free rider, όταν δεν υπάρχει επίβλεψη. Μπορεί και να υπήρξαν όντως «λαθρεπιβάτες»- στη χρήση των εν λόγω παροχών-κινήτρων, από πουθενά ωστόσο δεν προκύπτει ότι έγινε κατάχρηση από μηχανικούς. Το Κύριο μέλημα της διοίκησης στη προκειμένη περίπτωση θα έπρεπε να είναι αυτό που εφαρμόζουν όλες οι σύγχρονες επιχειρήσεις: καθορισμός των «κανόνων του παιχνιδιού» και σχεδιασμός μηχανισμού ελέγχου για την επίβλεψη της εφαρμογής τους.
Τρίτον, μια τέτοια απόφαση εκθέτει τη διοίκηση ως αδύναμη να διαχειρίζεται τις παράλογες απαιτήσεις των σωματείων. Η διοίκηση οφείλει να δρα ως «θεματοφύλακας» προς το πλέον ισόρροπο συμφέρον όλων των ατόμων, των σωματείων, η των συνασπισμών τις οποίες αντιπροσωπεύει. Μια διοίκηση που γίνεται επικυρωτής των αυθαίρετων απαιτήσεων των διαφόρων ομάδων και υποομάδων που διαγκωνίζονται για την απόκτηση ισχύος εκφυλίζεται σε μετριότητα και δυσλειτουργικότητα.
Τέταρτον, τα σωματεία αδυνατούν να εσωτερικεύσουν τις αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος και να συνειδητοποιήσουν κατά συνέπεια ότι τα συμφέροντα τους ταυτίζονται με αυτά των στελεχών αλλά και της ίδιας της επιχείρησης. Ότι στη σημερινή ανταγωνιστική αγορά το κέρδος αποτελεί πλέον κύριο στόχο της επιχείρησης και κατά συνέπεια και τα όποια κίνητρα παραγωγικότητας προς τα στελέχη που συμβάλλουν στη μεγιστοποίηση του κέρδους, συμβάλλουν και στην ευημερία όλων των εργαζομένων, κάνουν τη δουλειά τους ασφαλέστερη, καλύτερη.
Πέμπτον, η κληρονομημένη από τη μονοπωλιακή εποχή αντίληψη της διοίκησης ότι οι υποστηρικτικές μονάδες έναντι των παραγωγικών είναι ήσσονος σημασίας και συνεισφοράς σαρώνεται από την λογική και από τα γεγονότα και καταδεικνύει την αδυναμία της διοίκησης να εσωτερικεύσει τις αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος (απελευθέρωση αγοράς, επιταγές πρωτόκολλου Κιότο, κλπ). Ενώ, χάριν παραδείγματος, οι γεωερευνητικές έρευνες, η ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος και οι εξ αυτών συνεπαγόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα έπρεπε να συνιστούν πλέον στρατηγικές συνιστώσες των στόχων της επιχείρησης, αυτές αγνοούνται όχι μόνον οργανωσιακά, αφού δεν εκφράζονται ως τέτοιες στο οργανόγραμμα του ΛΚΔΜ, αλλά και τοις πράγμασι. Το ίδιο ισχύει και για τις μονάδες προμηθειών, ασφάλειας κλπ. Δεν μπορεί να αντιληφθεί η διοίκηση ότι για μια αρραγή άμυνα όλα τα όπλα (ξηράς, αέρα, θάλασσας ) είναι εξίσου απαραίτητα και κατά συνέπεια όλοι όσοι τα υπηρετούν πρέπει να έχουν ισότιμη αντιμετώπιση. Ότι σε διαφορετική περίπτωση το κάθε όπλο θα τείνει να σκέφτεται μόνον τις δικές του ανάγκες και συμφέροντα, θα αντιμετωπίζει τα άλλα όπλα ως αντιπάλους, και όχι ως εταίρους.
Η αναβάθμιση του Ενεργειακού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας -σε ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής από την εξόρυξη ως τις καμινάδες των μονάδων- με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών αυξημένης απόδοσης και περιβαλλοντικής συμβατότητας και την αναδιοργάνωση της οργανωσιακής του αρχιτεκτονικής καθώς όλες οι βασικές δραστηριότητες της εκμετάλλευσης και της παραγωγής εκτυλίσσονται γύρω από μια φυσικά ευνοϊκή (mine mouth plants), θετικών οικονομιών κλίμακας διάταξη, αποτελεί το μοναδικό αντίβαρο/αντίδοτο στο μέχρι σήμερα αδιέξοδο της ενεργειακής και περιβαλλοντικής μας πολιτικής.
Για να το επιτύχει αυτό θα πρέπει να σκύψει επιτέλους η διοίκηση στα προβλήματα των μηχανικών της πρώτης γραμμής - όπως αυτά του αποκλεισμού της ασφάλισης των νέων μηχανικών από τον ΟΑΠ, της εξάντλησης των καταληκτικών κλιμακίων από μηχανικούς με μεγαλύτερη ηλικιακή θητεία στην επιχείρηση, της ένταξης των μηχανικών των ΑΗΣ στο καθεστώς των ΒΑΕ ή της χορήγησης και στους Διπλωματούχους Μηχανικούς του 2ου μισθολογικού κλιμακίου - και να εκπονήσει σχήματα αμοιβών και κινήτρων αντίστοιχων της ευθύνης και της προσφοράς τους.
Για όλα αυτά που ενδεικτικά αναφέρθηκαν ζητάμε από τη διοίκηση να παρέμβει τάχιστα ώστε:
1. Καθώς όλες οι σχολές της θεωρίας των κινήτρων υποστηρίζουν και τεκμηριώνουν ότι είναι αδύνατον να προσδιοριστεί η συνεισφορά των ατόμων, των υποτμημάτων ή των τμημάτων και ότι τα όποια αποτελέσματα πετυχαίνει μια επιχείρηση είναι συνέπεια της συλλογικής συμπεριφοράς και της απόδοσης αλλά και δεν υπάρχει καμία σοβαρή ένδειξη ότι υπήρξε καμιά υπερβολή από την κοινότητα των μηχανικών του ΛΚΔΜ, προτείνουμε η χρήση των αυτοκινήτων να γίνεται από όλους τους μηχανικούς του ΛΚΔΜ όπως αυτή διαμορφώθηκε από τις αντικειμενικές ανάγκες της παραγωγής πριν την φημολογούμενη απόφαση.
2. Να σχεδιαστούν κανόνες χρήσης, σύστημα επίβλεψης και εφαρμογής τους, ώστε οι όποιοι «λαθρεπιβάτες» να φέρουν και την ευθύνη των όποιων κυρώσεων.
3. Καθώς υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να φέρει η διοίκηση στο επίπεδο του συνειδητού οποιεσδήποτε κληρονομημένες προκαταλήψεις περί κινήτρων, συνεισφοράς , παρεμβάσεων ή στρατηγικών επιλογών κρίνεται απαραίτητο να αναλύσει τις αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος, να αναδείξει τις στρατηγικές συνιστώσες και να τις ενσωματώσει αντίστοιχα. Εκτός και εάν δεν θεωρεί την επιβίωση της επιχείρησης υποχρεωτική.

Για την Επιτροπή

Ο Πρόεδρος
Ξ. Μιχαηλίδης

Ο Γραμματέας
Ι. Πετρίδης