Πώληση μονάδων και ορυχείων "φέρνει" η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου για το λιγνίτη - Συζητήθηκε ήδη με την τρόικα

Στο προσκήνιο επανέρχεται το θέμα-ταμπού της πώλησης μονάδων και ορυχείων της ΔΕΗ μετά την απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που επιβεβαιώνει την καταδίκη της επιχείρησης για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης στην αγορά λιγνίτη, υπόθεση που σέρνεται από το 2008.

Ανατρέποντας τα μέχρι τώρα δεδομένα, η εξέλιξη υποβαθμίζει τη σημασία της μνημονιακής υποχρέωσης να ανοίξει η αγορά μέσω των δημοπρασιών πώλησης ρεύματος, και επαναφέρει ένα θέμα που ναι μεν είχε μπει στο περιθώριο, ουδέποτε όμως είχε φύγει από το τραπέζι: Τη "Μικρή ΔΕΗ" ή κάποια παραλλαγή της.

Κι αυτό καθώς μετά την απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που απορρίπτει την προσφυγή της ΔΕΗ κατά της απόφασης της Κομισιόν, το ζητούμενο δεν είναι πλέον η πρόσβαση τρίτων σε παραγόμενη από λιγνίτη ενέργεια. Το ζητούμενο είναι η απευθείας πρόσβαση στον ίδιο το λιγνίτη, δηλαδή σε μονάδες και ορυχεία.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες το θέμα απασχόλησε τη χθεσινή συνάντηση Σταθάκη με τους δανειστές με αντικείμενο τις διαφορές που χωρίζουν τις δύο πλευρές αναφορικά με τον τρόπο εφαρμογής των δημοπρασιών ΝΟΜΕ. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι η δικαστική αυτή εξέλιξη αφενός μεν περιορίζει τη σημασία των δημοπρασιών (όπου απόσταση συνεχίζει να χωρίζει τα δύο μέρη), αφετέρου όμως ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο, που ίσως και να αφορά τη λήψη πιο δραστικών για τη ΔΕΗ μέτρων.

Απορρίπτοντας το Ευρωδικαστήριο την προσφυγή της ΔΕΗ κατά της απόφασης της Κομισιόν για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης στην αγορά του λιγνίτη, "ακυρώνει" υπό μια έννοια τη σημασία των προθεσμιακών προιόντων ΝΟΜΕ, που έχουν σχεδιαστεί για το άνοιγμα της αγοράς στη λιανική του ρεύματος. Και επαναφέρει τη συζήτηση στο θέμα των πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρισμού, εν προκειμένω στο καύσιμο τη χρήση του οποίου μονοπωλεί ακόμη η ΔΕΗ, κι ας έχουν αλλάξει τόσα πολλά στην αγορά από το 2008.

Το θέμα της καταδίκης της ΔΕΗ επειδή έχει αποκλειστική πρόσβαση στο εθνικό ενεργειακό καύσιμο σέρνεται από το 2008, και μαζί με το υποχρεωτικό άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρισμού, αποτελούν εδώ και χρόνια τις δύο μεγαλύτερες εκκρεμότητες για την επιχείρηση. Σε αυτές ακριβώς τις δύο εκκρεμότητες, ήταν που επιχειρούσε να δώσει λύση η πρόταση του 2014, για τη "Μικρή ΔΕΗ" .

Αφενός ο επενδυτής θα αποκτούσε πρόσβαση σε ορυχεία και λιγνιτικές μονάδες, αφετέρου έπαιρνε "προίκα" και σημαντικό αριθμό πελατών της ΔΕΗ, άρα έτσι θα άνοιγε η αγορά λιανικής, δίχως την ανάγκη των δημοπρασιών ΝΟΜΕ. Το κυριότερο όμως είναι ότι αν το μείγμα των μονάδων διαμορφώνονταν με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνει ελκυστικό, η "Μικρή ΔΕΗ" θα πωλούνταν, και η ΔΕΗ θα έβαζε στο ταμείο φρέσκο χρήμα, κάτι που δεν θα συμβεί με τις δημοπρασίες. Η επιχείρηση ναι μεν θα μίκραινε κατά 30% σε μονάδες και πελατολόγιο, ωστόσο τα 1,5-2 δισ. ευρώ που θα κατάφερνε να βάλει στο ταμείο της όταν γύρω στο 2016-2017 ολοκληρωνόταν η διαδικασία, θα ήταν ζεστό χρήμα που σήμερα της λείπει.

Τώρα και προκειμένου η επιχείρηση να συμμορφωθεί με την απόφαση, οι νομικοί του Δημοσίου και της ΔΕΗ, διαπραγματευόμενοι με τις Γενικές Διευθύνσεις Ενέργειας και Ανταγωνισμού της Κομισιόν, καλούνται να βρουν λύσεις, οι οποίες όμως δεν μπορεί να διαφέρουν και πολύ από εκείνες που είχαν συζητηθεί στο παρελθόν. Τέτοιες είναι το άνοιγμα νέων ορυχείων (η πιό εύκολη περίπτωση είναι εκείνη της Βεύης) που θα περιέλθουν στα χέρια ιδιωτών, η μακροχρόνια διαχείριση λιγνιτικών μονάδων από ιδιώτες, η πώληση υφιστάμενων ορυχείων και λιγνιτικών μονάδων, και βεβαίως μια λύση που θα μπορούσε να προσομοιάζει σε μοντέλα "Μικρής ΔΕΗ".

"Δεύτερες σκέψεις"

Εκείνο που μένει να απαντηθεί στην πορεία είναι κατά πόσο μια τέτοια εξέλιξη τρομάζει ή αντίθετα "λυτρώνει" την ελληνική πλευρά, που έχει συνειδητοποιήσει πόσο καταστροφικές είναι για τη ΔΕΗ οι δημοπρασίες ΝΟΜΕ.

Διότι μπορεί στο δημόσιο διάλογο, διοίκηση και συνδικαλιστές να ξορκίζουν ακόμη την πώληση μονάδων -άλλωστε "Μικρή ΔΕΗ" και πολιτικό κόστος παραμένουν έννοιες ασύμβατες- δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, τουλάχιστον με μερίδα στελεχών της επιχείρησης. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε εσωτερικές συζητήσεις που έχουν γίνει, ακόμη και κάποιοι σφοδροί πολέμιοι της "Μικρής ΔΕΗ" αναγνωρίζουν πλέον πως αυτό που είχαν κάποτε πολεμήσει ως τη χειρότερη λύση, ίσως τελικά και να μην ήταν.

Αλλωστε οι δημοπρασίες ΝΟΜΕ είναι ένα μεταβατικό εργαλείο, που σημαίνει ότι το Μνημόνιο δεν περιλαμβάνει κάποια πρόβλεψη για τη μεθεπόμενη ημέρα. Τι θα συμβεί για παράδειγμα αν μετά το 2020 η ΔΕΗ αρχίσει και πάλι να αυξάνει τα μερίδιά της και να "κλείνει" ξανά την αγορά ; Αραγε η Κομισιόν δεν θα επαναφέρει στο τραπέζι σενάρια πώλησης μονάδων ; Το ίδιο άλλωστε δεν θα συμβεί και αν για κάποιο λόγο το επόμενο διάστημα αποδειχθεί ότι δεν προχωρούν όπως πρέπει οι δημοπρασίες ; Ερωτήματα σαν αυτά διατυπώνονται όλο και συχνότερα εντός της ΔΕΗ.

energypress.gr