Ανακοίνωση του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών Δ.Ε.Η. Α.Ε. - Προαγωγές τέλος!

Πριν είκοσι επτά μήνες ο διορισμός του νέου Διευθύνοντος Συμβούλου, μετά από μια έντονα παρατεταμένη περίοδο μεταβατικής παράλυσης (φθίνουσας κερδοφορίας, απογοητευτικών επιδόσεων, δικαστικών διενέξεων, εσωστρέφειας και στενομυαλιάς), συνιστούσε τον ένα και μοναδικό τρόπο για να ξεφύγει η επιχείρηση από την καταστροφική σπειροειδή καθοδική πορεία της και να προχωρήσει ενδεχόμενα σε κάποια μεγάλου εύρους αναδιοργάνωση.
Είκοσι επτά μήνες μετά η κατάσταση όχι μόνον δεν ανεστράφη αλλά πάει από το κακό στο χειρότερο, αντί αναδιοργάνωσης έχουμε αποδιοργάνωση, αντί οράματος επικρατεί η σύγχυση, η εν γένει κουλτούρα εξακολουθεί να «έλκεται» από τις αξίες του κομματισμού και της αναξιοκρατίας, κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης καταλήγει σε παταγώδη αποτυχία που επιταχύνει την παρακμή της.
Μετά την παταγώδη αποτυχία της εξαναγκαστικής αξιολόγησης, της εξαναγκαστικής ανακύκλωσης των τομεαρχών, η πρόσφατη αναδιανομή της εξουσίας είναι η αρχή της τρίτης πράξης της «αναδιοργάνωσης» που συντελείται στη ζωή των μηχανικών του Ενεργειακού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας. Σαν ένας νόμος της μηχανικής πλέον, η «αναδιοργάνωση», αργά ή γρήγορα, ως τέταρτη πράξη, θα επεκταθεί και στις χαμηλότερες ιεραρχικές βαθμίδες και θα προκαλέσει τις αντίστοιχες επιπτώσεις.

Τα θέματα που σχηματίζουν τη βάση συζήτησης των τελευταίων ημερών στρέφονται προς τις προσδοκίες των διαφόρων ατόμων, ομάδων και υποομάδων εξουσίας, την επιλογή προσώπων στη βάσει πολιτικών ισορροπιών, συμβιβασμών και διαπλοκών, αλλά και το χιλιοειπωμένο αυθαίρετο σύστημα αξιολόγησης- δεκανίκι/άλλοθι νομιμοποίησης επιλογής προσώπων. Εξίσου εκτεταμένη συζήτηση γίνεται και για τον αυθαίρετο διαχωρισμό δύο διευθύνσεων και την αδιαφανή στελέχωση τους αλλά και για την αύξηση της λίστας των πρώην πλέον διευθυντών κατά τρεις (πρόκειται για την κατ’ ευφημισμό «ψυγειοποίηση»).
Απελευθερωμένοι πλέον από τον εκβιασμό της φόρτισης των πρώτων ημερών που κάθε φορά βαραίνει τη δημόσια συζήτηση, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής.
1.«Δεν συμμετείχα καθόλου στις διαδικασίες επιλογής διότι δεν ήθελα να συμμετάσχω σε ένα στημένο παιχνίδι» μας δήλωσαν δύο εγνωσμένης αξίας και συνεισφοράς στελέχη. «Οι αναθέσεις και οι προαγωγές αντικατοπτρίζουν την πολιτική πραγματικότητα της χώρας, συνιστούν μια σειρά πολιτικών συμβιβασμών και αυθαίρετων παρεμβάσεων» αποφάνθηκε μεγάλος αριθμός στελεχών. «Η αυθαίρετη διάσπαση και ο αυθαίρετος διορισμός κάποιων υποψηφίων σε θέσεις που δεν υφίσταντο και δεν είχαν προκηρυχθεί καν συνιστά κατάφορη παραβίαση της στοιχειώδους απαιτούμενης διαφάνειας» επισήμαναν άπαντες. Και «οι προαγωγές κάποιων υπήρξαν δυσανάλογες με την απόδοση που επέδειξαν» ισχυρίστηκαν κάποιοι άλλοι.
2.Από τους 200 συνολικά μηχανικούς του Ενεργειακού Κέντρου μόνο μια μειοψηφία –ένα 10%-που μπόρεσε τελικά να προαχθεί ή να παραμείνει στην κορυφή της ιεραρχίας είναι ευχαριστημένοι. Οι υπόλοιποι είναι βαθιά δυσαρεστημένοι, απογοητευμένοι αλλά και οργισμένοι. Ποτέ άλλοτε το συναίσθημα αποκλεισμού, το συναίσθημα της άνισης αντιμετώπισης, της απομόνωσης αλλά και της κατακραυγής συνάμα των αποκλεισμένων δεν ήταν τόσο ισχυρό.
3.Οι αποφάσεις περί αξιολογήσεων και προαγωγών καθώς και αυτές που σχετίζονται με το πεδίο δράσης των εργασιών μας, όταν γίνονται χωρίς καμιά πειστική τεκμηρίωση, και επηρεάζουν τη ζωή και την εξέλιξη μας είναι ιδιαίτερα σημαντικές για να αφήνονται στην αυθαίρετη ερμηνεία των συστημάτων αξιολόγησης και προαγωγής που πάσχουν από ασάφεια και είναι κατά συνέπεια ευαίσθητα στα καπρίτσια των αξιολογητών, μια πρακτική που διευκολύνει τις απάτες. Και αποτελεί στοιχειώδη πρόνοια στις δημοκρατικές κοινωνίες όποιος αισθάνεται ότι επηρεάζεται από μια τέτοια απόφαση θα πρέπει να έχει το δικαίωμα ένστασης και προσφυγής στην κρίση κάποιου ανώτερου «δικαστηρίου», ώστε να μην αισθάνεται ως ένα αβοήθητο θύμα αυθαιρεσίας ή μεροληψίας.
4.Η από τη μονοπωλιακή εποχή κληρονομημένη «θεσμοθετημένη» δύναμη που de facto αποκτούν αυτοί που επικρατούν στις πολιτικές αναμετρήσεις, δύναμη να παράγουν δίκαιο και να ασκούν την εξουσία, καθιστώντας υπεξούσιους τους ηττημένους, είναι μια άκρως δυσχερής κατάσταση που πρέπει να καταπολεμηθεί και να εξαλειφθεί. Διότι δεν υπονομεύεται μόνον η επίδοση της συνολικής οργάνωσης όταν ικανοποιούνται τα εγωιστικά συμφέροντα ατόμων, ομάδων και υποομάδων· ούτε ότι που μέσω γενικής πολιτικής συναίνεσης («ισορροπιών, συμβιβασμών και διαπλοκών») καθαγιάζεται και νομιμοποιείται η αναξιοκρατία ως αξιοκρατία ή το ψεύδος ως αλήθεια∙ η μεγαλύτερη απειλή προέρχεται από τον κίνδυνο να τιναχθεί στον αέρα το όποιο πλαίσιο της διαδικαστικής δικαιοσύνης, της δημοκρατικής υπευθυνότητας, το όποιο πλαίσιο της άμβλυνσης των συγκρούσεων που στις δυτικές οικονομίες της αγοράς συγκρατούσε μαζί τους κερδισμένους και τους χαμένους, είτε στην εποχή του κράτους-έθνους, είτε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Μπαίνει σε σοβαρή κρίση η ίδια η αρχή των ίσων ευκαιριών, των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη, ενώ οι αποκλεισμένοι των επιλογών δεν έχουν καν τη δυνατότητα να προσφύγουν σε ένα θεσμοθετημένο «τελικό δικαστήριο» για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους, να καταθέσουν την ένσταση τους, να αισθανθούν έστω ότι προστατεύτηκαν από μια πιθανή αυθαιρεσία, από έλλειψη ορθής κρίσης ή ακόμη και από ηλιθιότητα. Το απόρρητο των ιδιόκτητων πληροφοριών ενός βιογραφικού μετατρέπεται σε χρυσή ευκαιρία για απάτες.
5.Όσον αφορά δε τον αυθαίρετο διαχωρισμό δύο διευθύνσεων και την αδιαφανή στελέχωση τους γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένας και μοναδικός απαραίτητος τρόπος βελτίωσης της οργανωτικής δομής: η ανάλυση των δραστηριοτήτων, η ανάλυση των αποφάσεων και η ανάλυση των σχέσεων μεταξύ διευθύνσεων, τομέων και ατόμων, ۠Ορυχείων και Σταθμών. Ο αυθαίρετος διαχωρισμός μιας διεύθυνσης και η αδιαφανής στελέχωση της μόνο και μόνον γιατί πρέπει να βρούμε κάποια αξιοπρεπή δουλειά για όλους τους προσωπικούς ή πολιτικούς μας φίλους όχι μόνον δεν συνιστά μεθοδική απάντηση στις αλλαγές που επιβάλλει το εξωτερικό περιβάλλον αλλά δημιουργεί επιπλέον και τα αντίστοιχα ηθικά προβλήματα της διαδικαστικής δικαιοσύνης, της ισότητας και σε τελική ανάλυση της απαιτούμενης συνταύτισης με τους στόχους, τις αξίες και τα οράματα της επιχείρησης.
6.Τέλος, ο παραμερισμός και η περιθωριοποίηση-ψυγειοποίηση τριών πρώην διευθυντών, ιστορικών στελεχών που επί πολλά χρόνια υπηρέτησαν την επιχείρηση με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο, δεν καταδεικνύει μόνον έλλειψη της δέουσας ισχυρής ηθικής υποχρέωσης της επιχείρησης προς ανθρώπους που την υπηρετήσαν πιστά και επί μακρό χρονικό διάστημα, καταδεικνύει ταυτόχρονα και την αδυναμία της διοίκησης να αξιοποιήσει την συσσωρευμένη σοφία και εμπειρία τους και να τους κάνει πλήρως παραγωγικούς- στοιχεία μοναδικά για να προσπορίσουν τεράστιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Εν κατακλείδι, σωστή κουλτούρα σε μια επιχείρηση σημαίνει ότι η ενέργεια που παράγεται είναι μεγαλύτερη από το σύνολο των προσπαθειών που καταβάλλονται. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να επιτευχθεί με μηχανικά μέσα ούτε με εξαναγκαστικές πράξεις, ούτε με αυθαίρετες επιλογές, ούτε με πολιτικές συμμαχίες, ούτε με εξιλαστήρια θύματα. Αντίθετα, η σωστή κουλτούρα, μπορεί να επιτευχθεί με απτά υψηλά πρότυπα δικαιοσύνης, με απτές συμπεριφορές, με πράγματα που όλοι μπορούν να δουν και να μετρήσουν. Με έργα δηλαδή και όχι με λόγια.
Η διοίκηση είτε υποτίμησε, είτε (σκοπίμως) παραμέλησε να καταστήσει μετρήσιμα τα άυλα, αφηρημένα και ασαφή θέματα της απόδοσης, των ικανοτήτων και των δεξιοτήτων. Αυτά τα άυλα ασαφή θέματα, είναι δουλειά του μάνατζμεντ να τα κάνει με τις πράξεις του χειροπιαστά-όχι του Επιστημονικού/Συνδικαλιστικού Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών. Οι Μηχανικοί, ως μελετητές των θετικών επιστημών, συνάγουν συμπεράσματα και στηρίζουν τις αποφάσεις τους σε ακριβείς μετρήσεις, ακριβείς εξισώσεις, ακριβείς τιμές, στηρίζουν τις αποφάσεις τους, με άλλα λόγια, στις αληθινές επιστήμες. Οι αληθινές επιστήμες, κατ’ αντιδιαστολή προς τις «άλλες επιστήμες» που μελετούν τον άνθρωπο, έχουν ένα αυστηρό ταμπού που απαγορεύει το ψεύδος. Είναι αυτό ακριβώς το ταμπού που χρειαζόμαστε προκειμένου να προφυλαχτούμε από την κατασπατάληση του πλέον πολύτιμου πόρου της επιχείρησης, του ανθρώπινου δυναμικού- βάσει λανθασμένων στοιχείων. Η παραμέληση αυτού του ταμπού ισοδυναμεί όχι μόνον με τα προβλήματα που βιώνουμε σήμερα αλλά σημαίνει και μάνατζμεντ χωρίς ηγετικές ικανότητες, αξίες και όραμα

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Ξ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ Ι. ΠΕΤΡΙΔΗΣ

Πηγή: www.kozani.net