Η Πράσινη Ανάπτυξη δεν είναι Πράσινα Άλογα

του Πασχάλη Μητλιάγκα, πρώην Νομάρχη Κοζάνης

Με αφορμή το συνέδριο της ΚΕΔΚΕ για την ενέργεια και την Αυτοδιοίκηση.
Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ.
Ούτε βέβαια πανάκεια για την εναλλακτική ανάπτυξη.

Η έννοια της ‘πράσινης ανάπτυξης’ δεν έχει αποκτήσει ακόμα διεθνώς ένα σαφώς καθορισμένο περιεχόμενο και σημασία, βασική ωστόσο επιδίωξη της είναι η επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης χωρίς την επιδείνωση του περιβάλλοντος.

Παρακινήθηκα να παραθέσω τις απόψεις μου στο άρθρο αυτό παίρνοντας αφορμή τόσο από το συνέδριο που οργανώνει η ΚΕΔΚΕ, στην Κοζάνη στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου, όσο και από την διαδικαστική κυρίως ενασχόλησή μου στην υλοποίηση δράσεων των ΟΤΑ με αφορμή το πρόγραμμα ‘ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ’ που δημοσιοποίησε πριν λίγους μήνες το Υπουργείο Ανάπτυξης και αναφέρεται στους ΟΤΑ άνω των 10.000 κατοίκων, εξαιρώντας-ελπίζω προς το παρόν, τους μικρούς ΟΤΑ και τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Με κανένα τρόπο δεν διεκδικώ το ρόλο του ειδικού, δεν θέλω να υπεισέλθω στις επιστημονικές πτυχές του θέματος, θεωρώντας πως είναι έργο των ειδικών επιστημόνων και των ειδικών ιδρυμάτων.

Η χώρα μας όπως είναι γνωστό, δεσμεύτηκε πριν 5-6 χρόνια να προωθήσει μέχρι το 2020 τις εναλλακτικές ήπιες μορφές ενέργειας που κυρίως προσδιορίζουν την πράσινη ανάπτυξη στο 20% των αναγκών της, όπως και οι άλλες χώρες της ΕΕ, στα πλαίσια ομόφωνης απόφασης των μελών της. Οι λόγοι είναι διττοί. Περιβαλλοντικοί κυρίως αλλά και οικονομικοί (εξοικονόμηση μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας), προώθηση κατά προτεραιότητα της φιλοσοφίας της αειφόρου ανάπτυξης.

Ενώ σε όλες τις χώρες της ΕΕ έχουν εκπονηθεί σοβαρά σχέδια υλοποίησης του όλου μεγάλου και δύσκολου εγχειρήματος αλλά απόλυτα αναγκαίου, με πρωταγωνιστή τη Γερμανία, ενώ η Δανία πρωταγωνιστεί από τη δεκαετία του 1970 με αφορμή την πρώτη μεγάλη ενεργειακή κρίση (1973), εμείς αυτοσχεδιάζουμε, καρκινοβατούμε, διαρκώς αναβάλουμε και όταν ακόμα αποφασίζονται σωστές πολιτικές, γι αυτό και η χώρα μας δεν έχει ακόμα υλοποιήσει το στόχο αυτό στο 4% του ποσοστού παρά τη διέλευση 6-7 ετών.

Θέλω ακριβώς με αφορμή αυτές τις επισημάνσεις και το συνέδριο της ΚΕΔΚΕ για την ενέργεια να αναπτύξω και να τονίσω τη μεγάλη πρόκληση που έχει και πρέπει να έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση διεκδικώντας ρόλο και σοβαρό μερτικό όχι μόνο στο ‘ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ’ που ασφαλώς πρέπει να επεκταθεί στους μικρότερους ΟΤΑ με πιο γενναία ενίσχυση τους, όπως και στις ΝΑ. Κυρίως όμως να διεκδικήσει ένα ποσοστό 4-6% επί του συνολικού 20% συμβάλλοντας έτσι ουσιαστικά στην έγκαιρη υλοποίηση του στόχου της πράσινης ενέργειας, κατοχυρώνοντας και εξασφαλίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο την αειφορία, την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και την εξοικονόμηση πόρων.

Γι αυτό η πρότασή μου στην ΚΕΔΚΕ είναι να διαμορφώσει και να προτείνει την υλοποίηση ενός γενναίου ’ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΘΗΣΕΑ’ ή όπως αλλιώς ειπωθεί, αναβαθμίζοντας το ρόλο της αλλά και πείθοντας και υποχρεώνοντας τα συναρμόδια Υπουργεία Ανάπτυξης και ΥΠΕΣΔΔΑ που θα έχουν την κυρίως ευθύνη, διαμόρφωσης του προγράμματος.

Μπορεί να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα 10ετούς διάρκειας με τριμερή συμφωνία (ΥΠΑΝ-ΥΠΕΣΔΔΑ-ΟΤΑ Α και Β βαθμού). Είναι μια πρόκληση που δεν πρέπει και δεν μπορεί να χάσουν οι ΤΕΔΚ της Περιφέρειας μας πρωτοπορώντας διαχρονικά σε τόσες άλλες πρωτοβουλίες.

Μ’ αυτό τον τρόπο και μ’ αυτό το πρόγραμμα η Αυτοδιοίκηση επιτυγχάνει αφ’ ενός να αναβαθμίσει το ρόλο της και αφ’ ετέρου να κατοχυρώσει τη συμμετοχή της στο μεγάλο εθνικό στόχο, που τόσο αργοπορεί. Κατορθώνει ταυτόχρονα μεγάλα οικονομικά οφέλη από τις υπέρογκες δαπάνες που υιοθετεί για τον φωτισμό των τόσων και σημαντικών λειτουργιών της, αναγκαίων για το κοινωνικό σύνολο (κοινόχρηστος φωτισμός δρόμων, πάρκων, πλατειών, κτιρίων, σχολικών αιθουσών και άλλων κοινωφελών υποδομών).