Νέες ενεργειακές εξαρτήσεις

Αναδημοσίευση: Το Βήμα, 12/8/09, άρθρο του Π. Γ. Δεριζιώτη *

Η νέα έκθεση του Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής (ΣΕΕΣ) για τον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας δεν ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν, καθώς πλέον δεν προωθείται η χρήση λιθάνθρακα, ενώ η προοπτική χρησιμοποίησης πυρηνικής ενέργειας δεν αναφέρεται ούτε καν σε ορίζοντα οράματος (μετά το 2030).

Η μελέτη του ΣΕΕΣ δίδει (υπέρμετρα) βάση στη μείωση της κατανάλωσης και την εξοικονόμηση καθώς επιχειρεί να προωθήσει μια μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική για την ενέργεια βασιζόμενη στη κοντόφθαλμη πολιτική του υπουργείου Ανάπτυξης.

Λίγες εβδομάδες αφότου είχε αναλάβει τα καθήκοντά του, ο νυν υπουργός ανέτρεψε την ενεργειακή στρατηγική της χώρας απορρίπτοντας τη συμμετοχή του λιθάνθρακα στο ενεργειακό μείγμα δίχως κάποια επιστημονική τεκμηρίωση ή διαβούλευση. Σύμφωνα με την τότε μελέτη του ΣΕΕΣ, προβλεπόταν ισομερής συμμετοχή του φυσικού αερίου, των ΑΠΕ και των στερεών καυσίμων στην ηλεκτροπαραγωγή και πάνω σε αυτή την κατανομή οι επιχειρήσεις ενέργειας που σχεδίαζαν να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας είχαν καταρτίσει την επενδυτική στρατηγική τους. Φυσικά κανένας σοβαρός επενδυτής δεν επενδύει σε μια χώρα η οποία αλλάζει διαρκώς πολιτικές.

Στη νέα μελέτη τα έμπειρα μέλη του ΣΕΕΣ μάταια προσπάθησαν να ακροβατήσουν μεταξύ της άτολμης πολιτικής του υπουργείου και της κοινής λογικής: το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Σύμφωνα λοιπόν με το νέο όραμα του υπουργείου, το έτος 2030 πάνω από το 50% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας μας θα βασίζεται σε μονάδες φυσικού αερίου, οι οποίες θα καταναλώνουν ετησίως περί τα 8 δισ. κυβικά μέτρα καυσίμου. Μάλιστα, σύμφωνα με την επίσημη πολιτική του υπουργείου στο θέμα των αγωγών, το καύσιμο αυτό σε ποσοστό άνω του 70% θα προέρχεται από τη Ρωσία. Σε περίπτωση, λοιπόν, μελλοντικής διακοπής της ροής φυσικού αερίου από τη Ρωσία- όπως συνέβη τον περασμένο χειμώναοι επιπτώσεις στην οικονομία και στην ευημερία της χώρας μας θα είναι καταστροφικές. Επιπροσθέτως, η Ελλάδα υποστηρίζοντας την κατασκευή του - ρωσικών συμφερόντων - αγωγού South Stream κατάφερε να υπονομεύσει τη βιωσιμότητα άλλων ανταγωνιστικών αγωγών οι οποίοι στηρίζονται από ευρωπαϊκές εταιρείες και με την υλοποίησή τους θα περιορίσουν την εξάρτηση της χώρας μας- και της ευρύτερης περιοχής- από το ρωσικό αέριο.

Καλό θα ήταν το υπουργείο να καταπιαστεί με το πώς θα καταφέρει η χώρα να διαφοροποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο το ενεργειακό της μείγμα από το να εξαγγέλλει έργα που υποτίθεται θα καταστήσουν τη χώρα μας ενεργειακό κόμβο μεγάλης σημασίας πριονίζοντας στην ουσία το κλαδί όπου κάθεται. Δυστυχώς, το 2030 είναι πολύ μακριά για τους πολιτικούς μας.

* Ο κ. Π. Γ. Δεριζιώτης είναι αναλυτής αγορών ενέργειας και αερίων του θερμοκηπίου, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης.