Αρχίζουν οι Ζυμώσεις για το 40% των Λιγνιτών με τις Βρυξέλλες

Από το energeia.gr...

Ο προβληματισμός που επισήμως εκφράστηκε στο υπουργικό συμβούλιο από την Τίνα Μπιρμπίλη για το κατά πόσο μια αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ συμβαδίζει με την προοπτική εκχώρησης της λιγνιτικής παραγωγής στον ιδιωτικό τομέα περνά τις επόμενες ημέρες ...τα σύνορα, καθώς ξεκινούν οι σχετικές ζυμώσεις με τις Βρυξέλλες. Μάλιστα, ένα επιχείρημα που μπορεί να χρησιμοποιήσει η ελληνική πλευρά στις συζητήσεις είναι κοινοτικής προέλευσης!

Σε νέα βάση αναμένεται να τεθούν τις επόμενες ημέρες οι συζητήσεις ανάμεσα στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες, σε σχέση με την μέθοδο ανοίγματος της εγχώριας αγοράς λιγνίτη. Και γιατί αναμένεται οριστικοποίηση στον τρόπο λειτουργίας των swaps ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και – κυρίως – γιατί η λογική που εκφράστηκε από την υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής προ ημερών στο υπουργικό συμβούλιο σε σχέση με την “επόμενη ημέρα” στην ΔΕΗ, αναμένεται να περάσει τα ...σύνορα.

Ο λόγος για τον προβληματισμό της Τίνας Μπιρμπίλη ως προς το κατά πόσον μια επιχείρηση για την οποία η κυβέρνηση εξαγγέλλει σχέδιο περαιτέρω μείωσης του ποσοστού του Δημοσίου – συγκεκριμένα, από το 51% στο 34% - το 2012, μπορεί νωρίτερα να έχει παραχωρήσει με οποιονδήποτε τρόπο το 40% της παραγωγής της και, δη, της φθηνότερης εξ αυτής, χωρίς να απαξιωθεί σημαντικά.

Ο προβληματισμός αυτός έχει γίνει αποδεκτός σε κυβερνητικό επίπεδο – εξ ου και η πρωθυπουργική οδηγία για συνεξέταση του συγκεκριμένου ζητήματος με τον υπουργό Οικονομικών – αλλά ακόμη δεν έχει κοινοποιηθεί προς τους αρμόδιους αξιωματούχους των Βρυξελλών. Τους συνομιλητές, δηλαδή, του ΥΠΕΚΑ για όλα τα θέματα που σχετίζονται με το άνοιγμα της αγοράς λιγνίτη.

Ποια θα είναι βεβαίως η αντίδραση της κοινοτικής πλευράς, είναι ένα ζήτημα... Είναι δυνατόν οι Βρυξέλλες να βάλουν στην ίδια ζυγαριά την “ακύρωση” ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού με μία δημοσιοποίηση πρόθεσης για κάτι που μπορεί να ισχύσει έπειτα από έναν χρόνο και ανάλογα – ενδεχομένως – και με την χρηματιστηριακή συγκυρία; Ακούγεται δύσκολο...

Ωστόσο, αρμόδια κυβερνητική πηγή μας βάζει σε μία άλλη λογική: “Κατά την πρόσφατη εκδίκαση, στο Δικαστήριο των Ευρωπαïκών Κοινοτήτων, της προσφυγής της ΔΕΗ κατά της απόφασης της Διεύθυνσης Ανταγωνισμού, μέρος της οποίας ήταν και η παραχώρηση των λιγνιτών σε ιδιώτες, οι εκπρόσωποι της Κομισιόν ως βασικό επιχείρημα για το ορθόν της απόφασης χρησιμοποίησαν το ότι η ΔΕΗ αποτελεί μια δημόσια επιχείρηση και, έτσι, δεν είναι δυνατό να έχει δεσπόζουσα θέση στη συγκεκριμένη αγορά”.

Να είναι, άραγε, ένα κοινοτικό επιχείρημα το “όπλο” της Αθήνας στη νέα διαπραγμάτευση που ξεκινά; Να δεχθούν οι Βρυξέλλες ότι, από τη στιγμή που το κρατικό ποσοστό υποχωρεί από το 51% στο 34%, δεν υπάρχει θέμα με τη δεσπόζουσα θέση –μονοπώλιο 100%, για την ακρίβεια - της ΔΕΗ στην αγορά λιγνίτη;

Κι αυτό ακούγεται δύσκολο, από τη στιγμή που η Κομισιόν έχει υποχρεώσει και ιδιωτικές εταιρείες ανά την Ευρώπη να εκχωρούν μερίδια προκειμένου να μην κυριαρχούν σε αγορές – και στην ενέργεια -με τρόπο που παραβιάζει τους κανόνες του ανταγωνισμού. Για να δούμε, όμως, από τη στιγμή που μία συζήτηση ξεκινά, ουδείς δικαιούται να υπερηφανεύεται πως γνωρίζει την κατάληξή της.

Ειδικά από τη στιγμή που, σε τέτοια ζητήματα, δεν ισχύει το “ή άσπρο ή μαύρο”, tertium non datur…