Το ΥΠΕΚΑ αντίθετο στις τεχνολογίες αποθήκευσης CO2 (CCS)

Από την αποδελτίωση του ΑΠΕ-ΜΠΕ παραθέτουμε απόσπασμα:

Χ. ΛΙΑΓΓΟΥ («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»): Στην τοποθέτησή σας, αρχικά μιλήσατε για "δικλείδες" -εν πάση περιπτώσει- "έμμεσου περιορισμού της εμπορίας αδειών". Ήθελα να μας πείτε, πώς γίνεται αυτό, με ποιούς τρόπους περιορίζεται;

Και ήθελα επίσης να επανέλθω στο θέμα των τιμών. Κατάλαβα από αυτά που είπατε -και είναι γνωστό τουλάχιστον στους ενεργειακούς συντάκτες- ότι τα τιμολόγια θα αυξηθούν και το κόστος θα είναι μεγαλύτερο αν δεν πάμε σε ΑΠΕ και μείνουμε στον λιγνίτη και τους ρύπους. Θα πάμε στο κόστος που είπατε, το 30%.

Ωστόσο, ήθελα να ξέρω αν έχετε κάνει κάποια αναγωγή τα 8 χιλιάδες αυτά megawatt μέχρι το 2020, τί κόστος θα έχουν συνολικά στα τιμολόγια κι αν θέλετε στο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας γενικά, γιατί η ενέργεια είναι βασικό στοιχείο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Και για ποιό λόγο η Ελλάδα δεν συμμετέχει στις νέες τεχνολογίες του άνθρακα, ενώ άλλες χώρες συμμετέχουν σε τέτοιου είδους projects; Διότι, η πράσινη ενέργεια είναι ένα σκέλος, η οικονομία, η ανταγωνιστικότητα και η ασφάλεια εφοδιασμού, είναι επίσης παράμετροι που η Πολιτική Ηγεσία θα πρέπει να τους εξετάσει.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Κοιτάξτε, το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο δεν μειώνει την ασφάλεια εφοδιασμού της χώρας.

Δηλαδή, ουσιαστικά αυτό που λέμε είναι ότι μέχρι το 2020 τέσσερις συνιστώσες θα παίξουν στο ενεργειακό μας μείγμα. Ανανεώσιμες πηγές, εξοικονόμηση, φυσικό αέριο και λιγνίτης. Αυτό παραμένει και προφανώς πρέπει να δούμε πώς μας βγαίνει η εξίσωση.

Ο ενεργειακός σχεδιασμός ο οποίος υπήρχε το προηγούμενο διάστημα δεν μας καλύπτει, διότι περιλαμβάνει πυρηνικά και λιθάνθρακα, με τα οποία εμείς είμαστε απέναντι. Δεν θεωρούμε ότι μπορούν να αποτελέσουν μέρος του ενεργειακού μας μείγματος.

Από τις αρχές του χρόνου θα υπάρξει ένας ενεργειακός σχεδιασμός για τη χώρα, ο οποίος όμως θα έχει ως δεσμευτικές πολιτικές κατευθύνσεις το θέμα του 20-20-20.

Σε σχέση με τις νέες τεχνολογίες του άνθρακα, με το CCS (Carbon Capture and Storage), θέλω να σας πω ότι αυτή τη στιγμή μιλάμε για πειραματικές τεχνολογίες, στις οποίες η χώρα μας γενικά είναι αντίθετη, με δύο έννοιες:

Η πρώτη είναι ότι, αυτές οι τεχνολογίες οικονομικά στοιχίζουν πάρα πολύ και έχουν και ένα θέμα επικινδυνότητας στη χώρα μας που είναι μία περιοχή επιρρεπής σε σεισμούς. Να δούμε δηλαδή, πώς αντιδρούν σε τέτοιου είδους γεωλογικά φαινόμενα.

Αλλά επίσης, νομίζω ότι πάμε να αντιμετωπίσουμε πάλι το πρόβλημα όχι χτυπώντας το στη ρίζα του. Δηλαδή ουσιαστικά τί θέλουμε; Θέλουμε να συνεχίζουμε έτσι, να παράγουμε ρύπους και απλά να μπορούμε να τους αποθηκεύουμε, ή θέλουμε να πάμε αλλού;

Δηλαδή, το πού θα ρίξει κανείς τα λεφτά, -γιατί πράγματι τα χρήματα είναι περιορισμένα- έχει να κάνει με το πώς ιεραρχεί τις πολιτικές προτεραιότητες. Και η ιεράρχηση αυτή των πολιτικών προτεραιοτήτων, δεν είναι να κάνουμε χώρους αποθήκευσης του διοξειδίου του άνθρακα, αλλά να κάνουμε επενδύσεις στην εξοικονόμηση και στις ΑΠΕ, για να μειώσουμε το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτή είναι η πάγια πολιτική θέση.

Τώρα, προφανώς συμμετέχουμε στις συζητήσεις που γίνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε πιλοτικά, που ίσως χρηματοδοτηθούν για τα CCS. Εάν υπάρξει συγκεκριμένη πρόταση, θα το δούμε. Αλλά, καταρχήν σας λέω ότι, η χώρα μας δεν είναι υπέρ αυτών των τεχνολογιών.