ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΘΥΜΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΕΥΚΟΛΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

ΠΟΣΑ ΑΚΟΜΑ ΘΥΜΑΤΑ ΘΑ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΕΥΚΟΛΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ;
Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, η θλίψη είναι συναίσθημα δεδομένο. Όταν όμως ο θάνατος επέρχεται υπό συνθήκες όπως αυτή του εργαζόμενου στο Υπουργείο Εργασίας τότε εκτός από την θλίψη υπάρχει οργή, αγανάκτηση, απογοήτευση, δυσαρέσκεια.

«Εργαζόμενος, ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ, στο Υπουργείο Εργασίας». Η είδηση ακούστηκε «αστεία» και συνάμα τραγική. Εργαζόμενος που υποχρεωνόταν σε παράνομη εργασία και που κάποιοι αποφάσισαν να ¨στηρίξουν¨ τη ζωή του σε προφορικές συμφωνίες και μπόλικη υποκρισία.

Δυστυχώς το τραγικό αυτό γεγονός επαναφέρει με πιο μελανά χρώματα συνθήκες εργασίας που συναντώνται στο ενεργειακό λεκανοπέδιο. Σε μία περιοχή που στενάζει από την ανασφάλιστη – μαύρη εργασία και το δουλεμπόριο, τέτοιου είδους απαράδεκτα και κατακριτέα περιστατικά σηκώνουν και πάλι ψηλά το λάβαρο του αγώνα για την βελτίωση τέτοιων τριτοκοσμικών συνθηκών. Τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης για τα εργατικά ατυχήματα και καμία ΜΑ ΚΑΜΙΑ δικαιολογία δε μπορεί να σταθεί.

Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ χρόνια τώρα μέσα σε όλους τους χώρους εργασίας της ΔΕΗ δίνει μάχη μαζί με τους εργαζόμενους για να παταχθούν τα φαινόμενα που όχι μόνο θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους αλλά θίγουν και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στο «όνομα» του κέρδους και τις αδιαφορίας που αφειδώς επιδεικνύουν οι υπεύθυνοι.

Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ δράττεται της ευκαιρίας, για μία ακόμα φορά, να απαιτήσει παρεμβάσεις, ελέγχους και μέριμνα από τις αρμόδιες υπηρεσίες και τα αρμόδια σώματα προκειμένου να εξαλειφθούν επιτέλους τα φαινόμενα της κάθε είδους παράνομης εργασίας.

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ